Na de lange afdaling, gisteren, van het Cruz de Ferro naar Ponferrada, had ik me ingesteld op een rustige, niet al te moeilijke etappe, waar ik fysiek een beetje zou kunnen bijkomen van de zware tocht naar beneden. Ik was wel blij dat mijn enkel niet al te sterk protesteerde, al was goed te merken dat hij het geen feest vond.
De verwachting kwam uit. Wel waren er een paar stevige klim- en daalgedeelten, maar nergens met die treurig slechte keienpaden die gisteren op het menu stonden. Ik had dus lekker veel mijmertijd.
Ik mijmerde over teksten, die ik onderweg tegenkwam. Heel veel graffiti " Michael Jackson ", toch erg opmerkelijk in dit preutse land. Op de Camino veel teksten in de trant van "Jezus te ama", "Jezus loves you", varianten daarop met " Jezus (hartje) U". Ik kreeg serieus aanvechtingen om een grote zwarte viltstift te kopen en om dan achter "Jezus (hartje)U, een 2 te kalken zodat in elk geval niemand Jezus van een muzikale wansmaak kon betichten. Je kunt rustig zeggen dat al die Jezus-teksten het beste in mij naar boven haalden: vooral de Positivo's en Robert Long.
En ik mijmerde over dat Deense meisje dat ik onderweg tegenkwam. Mijn briljante openingsvraag: Are you Spanish? Haar antwoord: Do I look Spanish? En toen ging ik pas kijken en ik zag alle Scandinavische trekken terug, blond haar, helblauwe ogen en een lichte, wat verkleurde huid. Later wist ze me te redden van het inslaan van een verkeerde afslag. Ze was ook bij de pelgrimszegening in Leon. Zo kregen we best een prettig contact. Tot eergisteren, toen kwam ik haar tegen in een café onderweg, waar ik wilde ontbijten. Ik vroeg hoe het ging, ze barstte in tranen uit. Ze was ziek en ongesteld, en geblesseerd aan haar enkel, ze kon niet verder. Ze kon meerijden met een auto naar Astorga en dan zou ze met de trein naar Santiago gaan. Arm kind! Met de finish in zicht niet verder kunnen! Maar nee, er was niets dat ik kon doen om haar te helpen. Dus we namen afscheid.
Morgen de laatste zware beproeving, de klim naar O Cebreiro. 800 meter omhoog en temperaturen die in de middag weer naar 40 graden gaan. Daarom wil ik morgen om 5 uur opstaan en stappen. Of dat lukt en of t goed zal gaan, we gaan t zien!
De foto's: 1. Wederom een gekraakte klokkentoren, vanmorgen in Ponferrada. 2. Een prachtige pieta boven de ingang van een kerk onderweg 3. We zitten weer in een wijnstreek. 4. Onze eigen Jacob hier in Villafranca del Bierzo, in een pelgrimskapel, klaar voor een processie. 5 en 6. In dezelfde kapel zag ik een beeld van een vrouw, met volgens mij op een dienblad 2 vrouwenborsten en in haar rechterhand een zwaard. Wie weet wat dit voorstelt? En 6 is de op 1 na lelijkste pieta ooit.

Geschreven door Pelgrimpiet