Voor mij is het Cruz de Ferro misschien wel de belangrijkste plek op de Camino, omdat het zo'n plek vol symboliek is. Je gaat als pelgrim op pad naar Santiago met in je achterhoofd een bepaald doel, of intentie, of motivatie. En zo had ik ook gedachten bij mijn Camino. En voor mij is het Cruz de Ferro de plek, waar je die gedachten intenties of motivatie, gesymboliseerd in een van huis meegenomen steen, kunt achterlaten, omdat ze gerealiseerd zijn. Wat ik wilde met mijn Camino, is gerealiseerd! Alleen de tocht nog even afmaken, met een bevrijd gemoed!
Die bevrijding voelde ik sterk, toen ik vanmorgen mijn steen op het Cruz de Ferro neerlegde. Ik had gehoopt, dat ik er net zou zijn, als de zon op kwam. Ook dat lukte, zie de foto's. Hilde wees op het samenkomen van die 2 grote symbolen, het Cruz en de opkomende zon als symbool van nieuwe hoop. Ze versterken elkaar en daarom.was ik vanmorgen vroeg al gaan stappen en zie: het is gelukt.
Verder was de dag lang, heet en na het klimmen van de laatste 100 meter naar de 1504 meter waar het Cruz de Ferro staat, over treurig slechte paadjes dalen naar 900 meter lager, ik zit in Ponferrada op 600 meter. Ik ben heel blij dat het er op lijkt, dat de enkel het gehouden heeft. Nog 2 dagen heel erg bergachtig, daarna wordt het een klein ietsje makkelijker richting Santiago.
De foto's: 1 en 2 het Cruz de Ferro in het licht van de prille zon. 3. De prachtige vergezichten onderweg 4. De gevaarlijke paden waar een behoorlijk deel van de route over liep. Doodziek werd ik er van! 5. Met stip de allerlelijkste pieta die ik ooit gezien heb, in een dorpje vlak voor Ponferrada. 6. Een mooi pelgrimsbeeld, zou het onze Jacob zijn? 7 en 8. Zicht op de middeleeuwse stadskern van Ponferrada, zeer goed bewaard gebleven, prachtig!

Geschreven door Pelgrimpiet