Gisteren heb ik volop kennisgemaakt met een voor mij nieuw fenomeen op de Camino: complete gezinnen die naar Santiago stappen, vader, moeder en opgroeiende kinderen. In het hostal in Santa Martin, waar ik gisteren sliep, was ook een Canadees gezin met ouders en dochters van 16, 14 en 12 jaar. Ook was er een Hondurees gezin met dochters van 14 en 11 en een zoon van 9. Ze zijn beide in Leon begonnen en nemen 14 dagen om in Santiago te komen, wat op zich best haalbaar is. Wat ik niet goed scherp heb kunnen krijgen was, of ze dit nu vooral deden als actieve gezinsvakantie, als lowbudget vakantie, als educatieve vakantie om de kinders wat mee te geven, of...... Ik vond dat vooral de Canadezen over de onderneming praatten zoals bij ons in het gezin gepraat werd over de wintersportvakantie. "De eerste lift die omhoog gaat is voor mij!", is hierbij vervangen door: "Als om 6 uur de albergue haar deuren opent, sta ik buiten!".
Het diner in de albergue gisteren was lekker, een hele prestatie, want er zaten 35 hongerige pelgrims. Ik sprak moeizaam met de Hondurezen en heel makkelijk met Joe, uit Seattle, USA. De vader van Joe had meegevochten, als Cubaan, in het opstandelingenleger van Fidel Castro. Na de overwinning op Batista, verklaarde Fidel zich communistisch en omdat de vader van Joe daarin niet meeging, werd hij opgesloten in een concentratiekamp. Na 7 jaar werd hij tot emigratie gedwongen en de ouders van Joe (Joe was toen 7, had zijn vader alleen soms n weekendje gezien) besloten naar de VS te gaan. Door hard werken hadden ze het daar gered. Joe is leraar en gebruikt zijn zomervakantie om met zijn zoon van 16 de Camino te doen. De zoon is hypersensitief, dus dat is nog best een dingetje.
Vandaag ben ik naar het oude stadje Astorga gestapt. Zo dadelijk ga ik de kathedraal nog bekijken en verder heel lief voor mijn enkel doen, want de komende dagen worden pittig. Er wacht me een bergketen, het Cantabrisch gebergte volgens Hugo, daar moeten we over, dus morgen tot boven 1500 meter. En daarna de komende dagen dalen tot ongeveer 200 meter, de Meseta is dan echt achtergelaten. Ik heb er zin in!
De foto's: 1. In Santa Martin hebben ooievaars een klokkentoren gekraakt 2. Prachtige oude brug in plaatsje onderweg. 3. Vlak voor Astorga poseert een pelgrim. 4. Het moment dat je over een bergkam komt en Astorga in de diepte ziet liggen. 5 en 6 twee prachtige pelgrimbeelden in Astorga. 7, 8 en 9 ik bezocht al de kerk van San Isidro, met onze Jacobus op 7. En 9 begreep ik niet. Jezus hangt aan het kruis, wijst met zijn rechterhand naar de vrouw (Maria? Maria Magdalena?) Geen idee wat dit krachtige gebaar zegt.

Geschreven door Pelgrimpiet