Gisteren was het de naamdag van Jacobus, een dag die elk jaar in Santiago de Compostela uitbundig gevierd wordt en dit jaar helemaal, want het is een heilig jaar! Normaal gesproken is er een heilig jaar als 25 juli op zondag valt. Dat was vorig jaar, maar omdat toen weinig pelgrims in Santiago zijn aangekomen, door alle covidbeperkingen, is het heilig jaar verlengd. Dat betekent dat de heilige deur van de kathedraal in Santiago open staat en dat de pelgrims door die deur naar binnen mogen. Big deal, hoor ik denken, maar voor pelgrims is dit belangrijk. Het kersje op een al zeer smakelijke taart.
Jacobus was een van de apostelen. Volgens de overleveringen was hij ook een van de eersten, die vanwege hun geloof in Jezus Christus gedood is. Hij is door de Romeinen onthoofd. Medechristenen hebben zijn lichaam toen begraven en het graf eeuwenlang bewaakt en onderhouden. Toen rond 1000 de moslims, de 'moren', het land dreigden te veroveren, hebben christenen de overblijfselen van Jacobus opgegraven en zijn ze op een schip weggezeild. Uiteindelijk kwamen ze aan land in Murcia, noordwest Spanje, en trokken het land in. Uiteindelijk hebben ze de resten van Jacobus begraven en op het graf een kerk gebouwd. In de daarop volgende eeuwen gebeurde er regelmatig iets onverklaarbaars, zieken die spontaan genazen, dat werk, en geleidelijk aan begon Santiago een reputatie te krijgen. En ook werd het graf van Jacobus daardoor een bestemming voor pelgrimstochten. Mensen die de kerk mishaagd hadden en straf verdiend hadden, werden als pelgrim naar Santiago gestuurd en als ze alle ellende onderweg overleefden en in Santiago aankwamen, kregen ze een volle aflaat, waardoor al hun zonden vergeven waren.
De laatste jaren is de belangstelling voor het pelgrimeren naar Santiago weer flink toegenomen. Mij valt op, dat minimaal de helft van de pelgrims die ik zie, jong is, onder de 30. Niemand is nog uit op een volle aflaat, het aantal pelgrims dat stapt vanwege religieuze intenties, is gering. Maar spiritualiteit is hot, ik sprak met veel jonge mensen en ze zijn allemaal, linksom of rechtsom, bezig met zingeving: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik, waar mag je me midden in de nacht voor wakker maken? Wat maakt dit de tijd waarin we leven, mooi en spannend!
De foto's: 1 en 3 de Meseta, met aan de achtergrond de bergen waar ik dit weekend overheen mag, bij Ponferrada. 2. Je ziet dit veel langs de route. De stenen symboliseren de last die pelgrims met zich dragen. Door de steen achter te laten, hopen ze ook hun last achter zich te laten. Precies wat ik ook ga doen volgende week, op de plek waar iedereen dat doet: El cruz de ferro! 4. Mij werd gevraagd, nav de stempelregen van gisteren, hoe zo'n credential er uit ziet. Zo dus. 5 en 6. Een prachtig beeld van 2 pelgrims die het moeilijk hebben, hier in Mansilla op een plein.

Geschreven door Pelgrimpiet