Spierpijn is voor mij de fijnste pijn die er is. Weten dat je die pijn zelf veroorzaakt hebt door iets van het lijf te vragen wat buitengewoon is. Dat ik vanmorgen spierpijn in de benen had, was niet geheel onverwacht, wel dat het zo lang zou duren eer ik het er een beetje uitgelopen had. En nu oude meneer toch aan het klagen is over lichamelijk ongemak: de enkel was weer volledig terug bij af, stijf, dik en gevoelig. Wat ook best wel te verwachten was. En toen er weer een paar dodemanshellingen kwamen, was qua enkel Leiden snel in last.
Goed verzorgen dus maar. Ik zit nu de enkel in de rivier te koelen. Ik weet niet of t helpt, maar het voelt in elk geval weldadig aan! Straks nog arnica smeren en beentje omhoog!
De etappe leek redelijk gemakkelijk, maar was het niet. Heel steile beklimmingen en afdalingen over vreselijk gevaarlijke paden, zo voelde het voor mij althans, omdat ik ook nog de linkerenkel wilde ontzien. En overal keitjes en keien!
De afgelopen week hebben Hugo en ik met Jan uit Vlissingen opgelopen, wat er opneerkwam dat we in dezelfde localiteit sliepen en 's avonds met elkaar een biertje dronken en wat aten. Jan is vandaag verder doorgestapt, dus Hugo en ik zijn weer samen. Morgen heb ik een hotelletje in Pamplona, Hugo heeft nog niets en ziet wel wat hij vindt. De kans is dus groot dat ik na morgen weer alleen doorwandel. Helemaal niet erg. Het is leuk met Hugo, maar ik heb ook wel weer zin om alles in m'n eentje te regelen. En wie weet wanneer we elkaar weer tegenkomen!
De foto's: 1 Roncesvalles vanmorgen vroeg, 2 en 3 tonen de schitterende omgeving hier, 4 en 5 tonen de dodemanswegen, zeer steil, waarover we mochten wandelen, 6 is onze refugio hier in Zubiri.

Geschreven door Pelgrimpiet