Na een goede nacht en dito ontbijt ben ik vanmorgen met vertrouwen op stap gegaan. De enkel was minder dik maar voelde wel flink stijf aan. Na een poosje werd dat ook minder en kon ik voorzichtig aan het idee krijgen dat ik normaal stapte. Tot aan een keienpaadje, dat sterk daalde. Of ik een verkeerde beweging maakte of de schoen verkeerd neerzette, ik weet het niet, maar ineens was die scherpe pijn er weer. En ik voelde de enkel weer dikker worden. Voorzichtig verder dus maar. In Orthez aangekomen heb ik een enkelondersteunende elastische kous gekocht en nu lig ik weer met mijn been omhoog. En ik vraag me af wat wijs is. De opties: a. Voorzichtig zo doorgaan, buiten het stappen veel rust pakken. B. Doorgaan maar de etappes kort houden. Dan is er vooruitgang zonder overbelasting. C. Een iets luxer hotel zoeken en een pauze van een paar dagen inlassen om het lijf de kans te geven goed te herstellen, wetende dat doorgaan de komende dagen over zwaar terrein gaat, met als hoogtepunt de oversteek van de Pyreneeën. Morgenochtend neem ik een besluit. Tot die tijd geldt optie A.
De foto's: 1 een aanmoediging onderweg 2.een verhaal over de vervlechting van de Camino met deze streek 3. Een grappige waarschuwing op dit verkeersbord, niet normaal toch? En 4. Het hotel de la lune, de pelgrimsherberg, zit in deze toren in het midden van de stad.

Geschreven door Pelgrimpiet