Zoals voorspeld is het vandaag ongenadig warm, 38 graden en weinig wind. Vanmorgen ben ik dus vroeg op pad gegaan voor een niet al te lange etappe, de kilometerteller staat op 16. Nog even de mooie Romaanse kerk ter plekke bezocht, een kaarsje gebrand, genoten van de kleuren van de gebrandschilderde ramen en ja hoor, mijn gastvrouw voor vanavond was thuis en bleek bereid me al binnen te laten. Mijn geluk kende helemaal geen grenzen toen ze, nadat ik gedoucht had, sla en vlees kwam brengen, dat ze over had. Na de heerlijke lunch was het tijd voor een siësta.
Volledig hersteld zit ik nu met mijn beker groene thee mijn blog te schrijven. Jaco vroeg me naar aanleiding van mijn tussenbalans, iets te zeggen over wat ik er voor mezelf tot nu toe aan gehad heb. Of het me veranderd heeft. Wat ik meeneem in mijn denkbeeldige rugzak en misschien zelfs naar huis. En toen schoondochter Nathalie (als ik thuiskom toch eens opzoeken wat Sigmund F. gezegd heeft over schoonvaders en -dochters) informeerde waar mijn antwoord bleef, begreep ik dat ik de vraag moet beantwoorden.
Pater Dries zal me ongetwijfeld corrigeren, maar ik schets even uit de losse pols een achtergrond. In de Middeleeuwen zijn pelgrimstochten ontstaan. Meestal liepen ze naar Santiago de Compostela, Rome of Jeruzalem. De kerk was alles overheersend. Het geloof was gebaseerd op angst voor eeuwige straf in het hiernamaals, in de hel. De kerk kon voor de gewone, doodsbange mens een gids zijn: door te geloven, te bidden, op aarde al boete te doen, was het mogelijk om naast God in de hemel aan te schuiven, soms na een tijdelijk verblijf in een zuiveringsruimte, het vagevuur.
Het richtsnoer voor het handelen van de mensen was, wat er in de Tien Geboden staat. Daaruit afgeleid waren er 7 hoofdzonden: fouten die zo erg waren, dat ze je niet zomaar vergeven konden worden. Dat kon vaak wel bij de kleine fouten die iedereen regelmatig maakt, de zgn. dagelijkse zonden, waarvoor je vergeving kon krijgen door ze op te biechten bij een priester.
Van de 7 hoofdzonden (hoogmoed, hebzucht, ontucht, afgunst, onmatigheid, drift en luiheid) denk ik dat mijn hoogmoed en onmatigheid mij wel flink beziggehouden hebben tijdens deze pelgrimage. Vooral mijn neiging om te denken dat ik het uiteindelijk toch echt allemaal beter weet, probeer ik om te zetten naar een open blik voor mensen met andere ideeën, opvattingen, gewoonten, enz. (Uitzondering: halve zolen die op de Camino gaan motorcrossen). De onmatigheid wordt op de Camino vanzelf aangepakt, doordat er vaak niet teveel is, maar net genoeg en dat moet wel heel eerlijk verdeeld worden. Daar voel ik me zeer goed bij.
Maar in onze 21e eeuw is het geloof en is de kerk ook veranderd. Kort gezegd bepaalt de kerk niet meer wat er geloofd wordt, dat maakt de gelovige zelf wel uit. En die bouwt dat individuele geloof niet meer op vanuit angst, maar vanuit idealen voor een betere wereld. Voor dat geloof vind je de bouwstenen niet alleen in de religie, maar ook in de politieke overtuiging, het mensbeeld, enz. Voordat ik deze pelgrimage begon, was ik best wel een nieuwsjunk. De informatieve nieuwsradio, twee kranten en wat maandbladen voor de achtergronden. Zwager Toon had me er al voor gewaarschuwd, dat die nieuwshonger zich versterkt voortzet, als je niet meer hoeft te werken, tenzij je daar op ingrijpt. Dat had ik gedaan, maar tijdens het wandelen merk ik, dat niet bovenop het nieuws zitten ook bevrijdt. En de hoofdzaken krijg je toch wel mee.
En zoals lezers hebben gemerkt, ben ik veel, in grote dankbaarheid, bezig geweest met Ine en denk ik het verlies een plek te hebben kunnen geven, wat ook bevrijdend is. Lezer Ria zei: dan kan nu het verwerken beginnen. Soms denk ik, dat dat op gang aan het komen is.
Bedoelde je zoiets, Jaco en Nathalie?
De foto's: 1 in Limoges geen pijlen of tekens op lantaarnpalen of verkeersborden, maar bronzen schelpen op de grond, veel veiliger. 2 de Vienne hier in Aizy. 3 wat mij betreft het mooiste raam in de prachtige Romaanse kerk, waar ik 4. uiteraard weer een kaars aanstak. De intentie is bekend.

Geschreven door Pelgrimpiet