Het afscheid van Vezelay was weemoedig. Veel te snel verlaat ik een plek met zo veel historie en betekenis, ik kom er zeker nog terug! Foto 1, mijn laatste blik op Vezelay en specifieker: op la Madeleine!
Voor me ontvouwde zich een prachtig decor voor een mooie wandeling: de Morvan! Prachtig groen, glooiend, afwisselend bos, akker en weiland, dan weer een schilderachtig oud dorpje! En al die vogels, de enigen die de stilte doorbraken, tsjilpend, fluitend, zingend: Welkom pelgrim Piet, moge uw tocht u veel genoegens brengen en uw diepste wensen vervullen!
Maar wat was dat? Wat doorbrak alle stilte, harmonie en rust op de Camino?? Daar kwamen 5 quats aan, natuurlijk de man voorop aan het stuur, daarachter zijn dame die hem niet al te innig maar wel stevig vasthield. Groetend scheurden ze door, mij flabbergasted achterlatend.
Wat bezielt die mensen?? Alles wat je hoopt te vinden in de natuur - rust, vogelgeluiden en stilte, de kans een reetje of konijntje te spotten, frisse lucht - dat alles brengen ze met hun quat tot een nooit haalbare kaart! Ze doen zichzelf tekort.
En nu weer aangekomen bij oud-pelgrims, die hun Caminogevoel vasthouden door aan de route een pelgrimsherberg te exploiteren. Ze werken met vrijwilligers, de pelgrims logeren op basis van een donativo, een vrijwillige gift. Naast de logeerplek, de douche en de wasgelegenheid voor de kleren, krijgt de pelgrim een avondmaaltijd en een ontbijt. Een normale donativo is tussen 25 en 30 euro, als je meer gebruikt hebt, word je ook geacht wat meer te betalen. Geef je minder dan 25 euro, dan heb je daar een reden voor.
Ik ben best moe, de tocht was pittig en de nacht kort. Vanavond wordt het niet laat.

Geschreven door Pelgrimpiet