Na weer een prima nacht, bedacht ik, dat het leuk zou zijn iets meer over het leven van de pelgrim te vertellen. Wel moet je daarbij bedenken dat het zondag is (dus veel zaken zijn dicht of maar beperkt open, en dat het Frankrijk is, waar je in het noorden dorpjes hebt, waar buiten de kerk en enkele huizen, niets is.
Elke morgen word ik zonder wekker wakker rond half 7 a 7 uur. Douchen, aankleden, rugtas inpakken. Dan inkopen doen, voor ontbijt, lunch, diner, het ontbijt en de lunch van morgen. Terug op ons adres gaan we ontbijten en de rest van het gekochte eten in de rugtas stoppen. Nog een laatste kopje koffie, water in de flesjes en de camelback en ik ga stappen, zoals Hugo zegt. Het traject is redelijk goed, al blijft het erg op en neer gaan. Onderweg bel ik een adres in Lalobbe, waar we morgen willen slapen. Gelukkig, we zijn welkom en we mogen 's avonds mee-eten. Rond 15 uur zien Hugo en ik elkaar weer in Aubigny, waar de gemeente een refuge heeft ingericht. De sleutel kun je normaal gesproken halen in het gemeentehuis, maar ja, zondag, dus dicht. Als de mairie dicht is, dan is er een winkeltje met streekproducten waar de sleutel bewaard wordt. Maar ja, zondag, dus dicht. Is t winkeltje dicht, dan kun je de burgemeester bellen voor de sleutel, die komt hij dan brengen. Als we bellen, krijgen we geen gehoor. Ik ga kijken bij het gemeentehuis of er iets te regelen is, kansloos natuurlijk, want zondag dus dicht. Ondertussen heeft Hugo een man aangeschoten, die woont waar we staan te wachten. De man weet waar de burgemeester woont en rijdt er even heen om m op te porren. Inmiddels is het 16 uur, de man komt terug: de burgemeester is er niet maar iemand van de gemeente is de sleutel gaan zoeken en zal snel komen als de sleutel boven water is. Rond half 5 komt er een dame met haar zoontje en een sleutelbos. We zijn binnen!
Dan volgen de rituelen van het tonen van wat waar is, het betalen voor de overnachting en het stempelen van de pelgrimspas. Daarna zijn we alleen. Rugtas uitpakken, douchen, gebruikte kleren uitwassen en te drogen hangen. Dan bed opmaken, in dit geval een stretcher met een bedje er op, de eigen lakenzak en de deken van het huis.
Dan blog schrijven, wat ik nu aan het doen ben. Straks gaan we ons meegebrachte eten verorberen. Soep met brood. Een beetje karig vandaag (zondag!), meestal eten we meer, beter en gezonder. Vanavond moeten we de tocht van morgen voorbereiden en alvast kijken naar waar we dinsdag denken te komen, kijken of we daar kunnen overnachten en wat de mogelijkheden qua eten zijn daar. Als we weten wat we willen, gaan we plannen, bellen en wat ook maar, alles wat helpt om het gerealiseerd te krijgen. En als het te laat wordt bellen we morgen tijdens het "stappen '. Als dit allemaal rond is, hebben we even vrij, totdat het veldbed lokt.
Je ziet, er is heel wat te regelen om de volgende dag en de dagen erna te regelen. Soms lukt het daarom niet om die andere dimensie van pelgrimeren te bezoeken, de reis in het eigen binnenste, het met zintuigen op steeltjes waarnemen wat zich voordoet, het gesprek met jezelf. Meestal lukt dat echter best wel en ach, tijd genoeg nog!
De foto's: de eerste 3 tonen onze refuge in Rocroi, de keuken, mijn slaapplek en het sanitair. Ze gaven papieren kussensloop en onderlaken, makkelijk en hygiënisch, voor eenmalig gebruik. De laatste 3 geven een beeld van de erg agrarische omgeving met tot mijn vreugde weilanden met hier en daar bomen, zodat het vee in de zomer goed tegen de koperen ploert kan schuilen.

Geschreven door Pelgrimpiet