Vanmorgen appte een zus van me, dat ze het zo naar gevonden had om te lezen hoe stram en stijf alle spieren waren geweest na een lange etappe. Het deed haar zeer dat te lezen. Daarom, voor alle lezers: ik ben een man! En dus - alle uitzonderingen niet te na gesproken - een aansteller. Iemand die van een mug een olifant maakt, die een beetje spierpijn weet te omschrijven als de ergste marteling. Het liefst is mijn wandeltocht 1 grote schwalbe, waarbij vlijtige verpleegsters toesnellen om die arme, dappere pelgrim die duidelijk zwaar gewond is, op te lappen, te vertroetelen en te verwennen. Zodat ie verder kan op zijn heilige maar o zo zware missie!
De werkelijkheid is, dat het vanmorgen redelijk goed voelde allemaal en dat ik relatief eenvoudig een lange en moeilijke etappe volbracht heb mede door het prachtige landschap waardoor de reis vandaag liep. En, zoals op 1 van de foto's te zien is, heb ik België nu voorlopig achter me gelaten en is Frankrijk de komende 6 weken mijn honk. Morgen wat korter en wat makkelijker, 23 km naar Aubigny. Ik zal zeker met stijve benen beginnen, maar een uurtje rustig aan werkt goed om de zaak soepel te krijgen. Weer een stukje verder op weg naar het doel!

Geschreven door Pelgrimpiet