.
.
Op donderdag 1 augustus vertrokken we vanuit Koblenz voor onze eerste dag varen op de Rijn, met Bad Honnef als eerste stop.

Ik heb de agenda en de Pindat verslagen erbij, en kan mijn ogen eigenlijk niet geloven.
Toch is het zo: op donderdag 8 augustus, een week later dus, verlieten we de Rijn en legden we tegen één uur in de middag aan in Giesbeek, aan de Gelderse IJssel.

De Rijn stroomt, en flink ook, daarover hebben we het gehad in onze blogs. We blijken dus in zeveneneenhalve dag, zeg acht dagen, 410 kilometer te hebben afgelegd, gerekend van haven Rheinlache in Koblenz tot onze ligplaats in Giesbeek.

En als we kijken naar de afstand die we daarna nog in twee dagen aflegden, van Giesbeek via een stop in Zutphen naar Ketelhaven, een afstand van 110 kilometer, komt dat bij elkaar op 520 kilometer. De IJssel stroomt namelijk óók flink, hebben we ondervonden.

In Bad Honnef zijn we twee nachten gebleven, voor een bezoek aan Bonn, in Keulen ook twee nachten, dat zou betekenen dat we bij elkaar zes dagen hebben gedaan over 410 kilometer, dat is gemiddeld 68 kilometer per dag. Kom daar maar eens om op de Maas in Frankrijk!

Geen sluizen, geen bruggen, dat zijn de voordelen van de Rijn.
Veel vrachtverkeer, veel cruiseschepen, veel duwboten, veel golfslag, veel zaken om op te letten: dat zijn de nadelen van de Rijn.

We zijn blij dat we het hebben meegemaakt.

De laatste kilometers op de Rijn waren bijzonder (in)spannend. Er was enorm veel verkeer, en de boten voeren al dan niet met blauw bord links en rechts van het vaarwater, en passeerden elkaar ondertussen ook nog eens. Een heksenketel was het.

Voeg daarbij de stevige wind vanuit het westen, dus aan golfslag was er ook al geen gebrek.
Fred deed het, zoals alle dagen, helemaal geweldig en stuurde overal rustig en vastberaden tussendoor.

Vlak voor de allerlaatste kilometers, op een stukje dat nét een beetje rustiger was, zagen we ineens iets wat we op de hele reis nog niet hadden waargenomen: twee grote vluchten strandlopertjes - denken we - streken neer op het water links van ons, en vlogen toen weer op, naar de rechteroever, vlak voor de Wadjan langs. Het was een schitterend en ontroerend gezicht, ik moest direct aan de Waddenzee denken. Keek daarna op mijn Topo GPS-app, en zag dat ik geen beeld meer had: we waren Duitsland uit en ik moest eerst de kaart van Nederland laden.

Die strandlopertjes, precies op de grens, voelden als een bijzonder Welkom Thuis!

Vijfendertig kilometer verderop viel ons in Giesbeek en op de Rhederplas opnieuw een hartelijke welkom ten deel. Om te beginnen van de man die ons, direct nadat we op de kopsteiger/meldsteiger aangelegd hadden toeriep: ‘Wat een mooie boot is dat!’ en vervolgens met de komst van onze Waddervrienden Wiel en Gemma van de Bestevaer, die we jaren geleden op Ameland leerden kennen. Ze nodigden ons uit om met hen mee naar huis te gaan, waar we een heerlijke middag in de tuin doorbrachten, die werd afgesloten met een voortreffelijke maaltijd. Wat een warm welkom!

Op vrijdag vertrokken we tegen half tien naar Zutphen. Nadat we daar hadden aangelegd spoedden we ons eerst naar het dichtstbijzijnde filiaal van de Rabobank, waar ik me in persoon heb gemeld, compleet met paspoort, zodat nu eindelijk de rekening die de twee overige bestuursleden drie maanden geleden probeerden te openen voor de Stichting Stolpersteine Warffum - ten behoeve van de fondsenwerving - werkelijkheid kan worden. Fred’s identificatie was een aantal weken geleden al gelukt, via het vanuit Frankrijk aanvragen van een persoonlijke rekening, mijn aanvraag werd tot vier keer toe door de computer van de Rabobank afgewezen. Geen idee wat er mis was.

De dame achter de balie in Zutphen wist ook niet wat er mis gegaan kon zijn: ik heb hier al vier kopieën van uw paspoort in de computer staan, mevrouw, plús een zwart-wit kopie...

Hoe dan ook: nadat ik geregistreerd was stuurde ze een mail naar de persoon in Groningen die geprobeerd had deze kwestie voor ons op te lossen, met een kopie naar mij. Ik vond het heel fijn om die kopie vervolgens weer naar de twee andere bestuursleden te kunnen doorsturen. Nu zal het wel goed komen met die rekening.

Zutphen bleek een mooi en zeer compact stadje te zijn. We hebben er een poosje rondgewandeld en een kleine tentoonstelling over Zutphen als Hanzestad bezocht in de Burgerzaal. De Broederenkerk in de Rozenstraat, met mooie versieringen in de gewelven, bood ons enige tijd onderdak en leesplezier, want er is een bibliotheek in gevestigd.

Ondanks het feit dat de regen al viel toen we dat gebouw verlieten zijn we toch op pad gegaan naar de boot. We kwamen er behoorlijk nat aan. Wat is het dan fijn om de natte kleding in de achterkajuit te kunnen hangen!

Tegen het einde van de middag was de regen verdwenen en konden we boodschappen doen, waarbij we nog een leuk en mooi stukje van Zutphen tegenkwamen. Inmiddels hadden we besloten dat we de volgende dag, zaterdag dus, kilometers wilden maken.

Dat wil zeggen: we besloten om op tijd te vertrekken en te proberen naar de Ketelsluis te komen.
En flink stuk varen, maar we wisten inmiddels dat de IJssel stroomaf ook behoorlijk snel gaat, dus we durfden dat wel aan.
En waarom wilden we dat: omdat we óók besloten hadden om eerst naar Lelystad te varen, om daar te wassen en de post te bekijken, daarna vanuit Lelystad naar de werf in Sneek willen gaan om te laten kijken naar het probleem met de olie die verdwijnt - in de bilge loopt - en daarna pas naar Warffum gaan, waar we in het weekend van 17/18 augustus willen aankomen.

Het eerste stuk vanaf Zutphen ging prima, na het middaguur werd het allemaal wat woeliger omdat de wind behoorlijk aantrok. Vooral op de stukken met wind tegen stroom stonden er forse golven. Dan maar liever een ligplaats zoeken in Kampen, dachten we, en we deden daar ook ons best voor toen we daar eenmaal waren. Geen enkele haven had nog plaats. Da’s niet waar: in één haven was nog plaats, maar dat was een plaats die nogal op de wind lag, in een box met twee palen om de voorsteven aan vast te leggen, en met afstappen vanaf het achterschip. Niet geschikt voor onze boot, met de fietsjes achterop. En andersom vastleggen zou ook niet makkelijk gaan, alweer vanwege die fietsjes achterop.

Dus doorvaren. De wind was inmiddels nóg meer aangetrokken, en we wisten dat het laatste traject opnieuw wind tegen stroom zou zijn. Op het Keteldiep was dat nog doenlijk, in de luwte van de linkeroever - we maakten wel een visser héél boos die ineens tussen het riet bleek te zitten en drie hengels uit had staan - maar op het allerlaatste stuk kregen we menige plens water in ons gezicht en moesten we flink turen naar de ingang van de Ketelhaven. Gelukkig vonden we die wel, en toen we eenmaal aan de steiger voor de sluis lagen overheerste vooral een gevoel van tevredenheid en trots: dat hadden we toch maar weer mooi gedaan!

Eenmaal door de sluis legden we aan bij het oppertje dat daar is en waar we eerder eens hebben gelegen. Het was fijn om daar, veilig binnen de sluis, op mijn gemak onze maaltijd te bereiden.
We gingen vroeg slapen! Ruim negentig kilometer gevaren, tussen half tien en vijf uur. Hoe bestaat het! Dankzij de stroming van de Rijn, die doorloopt in de IJssel.

Gisteren, zondag 11 augustus, zijn we via de Lage Vaart door de Flevopolder naar de Noordersluis in Lelystad gevaren. We hebben daar een poosje moeten wachten nadat we ons via een knop hadden aangemeld, zodat we uiteindelijk ‘ingehaald’ werden door twee jachten die ons achterop kwamen. Prima, dan hoefde die sluis met een verval - omhoog - van zes meter niet alleen voor ons te draaien.

Eigenlijk voelde het heel gewoon om na de sluis naar de Bataviahaven te varen. Voor mij was er althans geen gevoel van ‘thuiskomen’ of ‘het zit erop’. Ik denk dat dat pas komt wanneer we in Warffum gaan aanleggen. Nog even dit: achterop de Wadjan staat Bataviahaven als thuishaven, terwijl de boot jarenlang in Zoutkamp heeft gelegen. Het is een grapje van Fred, die wél een verwijzing naar Lelystad wilde, waar hij woont, maar liever nog een extra verwijzing noteerde naar het land waar hij geboren is.

We hebben inmiddels al menige was gedraaid. Maken morgen het huis verder in orde voordat we weer naar de boot vertrekken. Aanstaande woensdag, de veertiende, wordt er minder wind verwacht dan morgen, en ook uit een gunstiger richting. Dan willen we vanuit Lelystad naar Urk of Lemmer varen. Lemmer als het meevalt op het IJsselmeer, Urk als het afzien is op het IJsselmeer. In het laatste geval gaan we bij Urk door de sluis de Noordoostpolder in en binnendoor naar Lemmer.

Wordt nog vervolgd, en er komt ook nog een ‘special’, maar dat kan even duren...
We schrijven deze verslagen met jullie in onze gedachten, maar ook voor onszelf, en daarom soms behoorlijk uitgebreid. Je mág het allemaal lezen, maar het hoeft niet!
Ik ga dit nu plaatsen en er niet meer naar kijken. Dat doe ik morgenochtend weer, dan zal ik ook de dingen verbeteren die nodig blijken te zijn - dat is namelijk altijd het geval, dat er dingen verbeterd moeten worden - en ik ga wellicht nog een paar foto’s bijvoegen.

Reacties zijn altijd héél welkom en worden zeer gewaardeerd, ook al reageren we er maar zelden op...

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan