Kaja, over zondag 21 juli

De zondag werd besteed aan een lange wandeling over de hellingen rond Geierslay. Boven het wijnhuis staat een kruisbeeld, der lieber Herr Gott. De wandeling is naar dat kruisbeeld genoemd: HerrGott’s Wanderweg. We hebben er erg van genoten en vonden het ook leuk dat we steeds weer zicht kregen op de Wadjan, van een steeds grotere hoogte. Zie verder de foto’s!

Aan het eind van de middag togen we opnieuw naar het terras van Geierslay, waar we dezelfde maaltijd kozen als gisteren. Het was opnieuw heerlijk.

Maandag 22 juli, Fred:

Een hele kolonie mussen ziet te tjilpen in de notenboom op de oever, al de hele tijd sinds we hier aanlegden in Bernkastel-Kuez om kwart voor twaalf vanmorgen.
Toen we vanmorgen ontwaakten merkten we het al, het wordt een warme dag, zo’n dag dat je het liefst in de schaduw in een hangmat gaat liggen met een krat pils binnen handbereik.
We maakten ons rustig op om aangepast aan de omstandigheden de dag te beginnen.
Bij de waardin van Geierslay hadden we gisteren twee wingertknorzen gekocht die we als ontbijt met smaak verorberden.

Het is maandag dus de normale werkzaamheden vinden weer plaats in het gisteren en eergisteren zo rustige dorpje.

Voor het wijnhuis Geierslay staat een mobiele flessenwas en -vulmachine. De hele familie helpt mee. Er worden met een vorkheftruck kratten lege flessen aangevoerd. Der Rudy scheurt de verpakkingen open en plaatst de flessen in de machine. De afgevulde en van een schroefdop voorziene flessen witte wijn worden door moeder en dochter in weer andere kratten verpakt en schoonzoon rijdt ze weer met de vorkheftruck naar de opslag.

Het hele wijnbouwgebied aan de oevers van de Moezel blijkt te bestaan uit vele min of meer kleine wijnhuizen, vaak al vele generaties in dezelfde familie, en er wordt gezamenlijk gebruik gemaakt van sommige faciliteiten, vaak per dorp georganiseerd.

Na de activiteiten bekeken te hebben en een laatste afscheidsgroet maken we de Wadjan klaar voor de reis en varen af, op naar de sluis aan de andere oever.

De Moezel komt hier om de haverklap een rotsformatie tegen waardoor ze afgebogen wordt, dan weer naar links dan weer naar rechts, zodoende een keten van schiereilanden vormend die als een open ritssluiting in het land ligt.

Prachtig om doorheen te varen en het voordeel is dat ik door het vele gedraai mooi van alle kanten egaal bruin ben.

Omdat de volgend haven, Bernkastel-Kuez, maar een paar uur varen is, hemelsbreed ook in een paar uur te lopen overigens, komen we al aan het eind van de ochtend aan in de jachthaven en trekken er meteen weer met de fiets op uit om boodschappen te doen. Daarna is het voor mij  genoeg geweest voor vandaag maar Kaja is er alweer op uit, op zoek naar een boekwinkel om een vaargids van de Rijn - vanaf Koblenz - te scoren.

Kaja: Dat laatste is niet gelukt. Ik heb uiteindelijk bij amazon.de een digitale uitgave van Der Rhein, vom Reinfall bis zur Nordsee etc... van Manfred Fenzl gekocht. De papieren herdruk van dat boek zou in 2019 verschijnen maar dat is niet gebeurd. Het wordt 2020.
Hoewel we waarschijnlijk niet eens zo’n groot stuk op de Rijn zullen varen vinden we het toch heel fijn om er een boek met alle praktische informatie van te hebben.


Bernkastel-Kuez 23 juli 2019

Fred:
Alles gaat van een leien dakje, luidt het gezegde, en vandaag klopte het en anderzijds klopte het weer niet.
Leisteen. Daar werden de leien van gemaakt waar ik vroeger nog op heb leren schrijven, met een griffel. Verschrikkelijk: de griffel brak om de haverklap en in het leien bord zat zó een barst, waar de griffel dan weer in bleef haken.

Maar goed: leisteen daar bestaan de meeste rotsen uit langs de Moezel. Vandaag klommen we naar de Burg Landshut boven Bernkastel. Nu is er een mooie geasfalteerde weg, maar daar rijden ook auto’s, én er is een wandelpad. Nou ja: een wandelpad is een groot woord, een ezelspaadje, zeer steil en zigzaggend. Vijf stappen naar links, haarspeld, vijf stappen naar rechts, haarspeld, enzovoorts. En dan bestaand uit stukken leisteen!
En een eigenschap van leisteen is: het glijdt makkelijk, dus van echte stappen was ook geen sprake.
Elkaar ondersteunend voelden we ons wel een beetje bergbeklimmers en we kregen hoe langer hoe meer respect voor de werkers in de wijnvelden die, als de helling meer dan dertig graden bedraagt alles met de hand moeten oogsten. En de hellingen zijn dertig tot zeventig graden!
De wijn wordt duur betaald zullen we maar zeggen.

We kwamen zonder kleerscheuren bij de burcht en konden toen genieten van het prachtige uitzicht over de Moezel.

Kaja:
Daarna klommen we door het bos verder omhoog naar de top van de heuvel, 450 meter hoog, de Olymp wordt die top genoemd. Dat we dát op onze leeftijd nog mochten meemaken...

De afdaling vanaf de burcht deden we wél via het asfalt.
De Altstad van Bernkastel is schattig én heel druk. We hadden het er vrij gauw gezien.
Boodschappen gedaan, naar de boot, was in de machine en de boot extra aangekleed met doeken tegen de hitte.

Was uit de machine, in de droger (weer heel veel munten van 50 cent nodig, wassen en drogen is zelden eenvoudig onderweg). Steeds heen en weer naar de camping dus die aan de haven grenst, want daar staan die machines, en er zijn overigens ook prachtige douches en wc’s.

En ondertussen foto’s uitgezocht en in Pindat gezet. Het is even na half negen in de avond.
De ergste hitte is voorbij voor vandaag.
Morgen naar Traben-Trarbach en verder.

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan