Het is maandag 20 mei. Vandaag zou onze D-day worden: nog even de compressie van de motor laten meten, de boodschap krijgen dat alles oké was, en dan toch echt op weg.

Het liep anders. De compressie bleek niet oké te zijn, één van de drie cilinders van de motor werkt echt niet goed, en dat betekende dat ‘de kop eraf’ moest. Dat wil zeggen: dat de halve motor uit elkaar gehaald moest worden.

Het was een van de schrikbeelden die mij - Kaja, ik ben een absolute leek - sinds woensdagavond vorige week was voorgeschoteld: de kop eraf betekent veel werk. En dan nog maar afwachten wat er tevoorschijn komt als die kop er eenmaal af is. In ons geval: twee kleppen van de cilinders moeten worden vervangen, alle klepzittingen worden geslepen (ik laat me nu souffleren door Fred), en de kop wordt weer gemonteerd. Daarnaast worden er een paar leidingen vervangen, en er komt een terugslagklep om te voorkomen dat het euvel dat zich vorige weken openbaarde zich ooit opnieuw zal voordoen. Andere opties waren: een complete revisie - langdurig proces, zeer prijzig ook - of: een nieuwe motor. Zeer zeer prijzig. Te prijzig.

Dus Fred koos voor de eerste optie. De klus gaat sowieso een paar dagen duren. Vandaar dat we nu veroordeeld zijn tot onze bloedeigen Sneekweek.

Die zijn we vandaag begonnen met een fietstochtje naar het centrum, gevolgd door een tocht naar Langweer en weer terug naar Sneek, via Uitwellingerga. De route liep lange tijd langs de snelweg die we nu juist zo graag willen ontvluchten. Pas toen we afsloegen naar het pontje om in Langweer te kunnen komen werd het enigszins landelijk. Hiernaast vinden jullie een foto van de papavers die bij mij de stemming weer flink deden stijgen, gelukkig.

Friesland is mooi. We zijn een beetje jaloers op alle mensen die we hebben zien varen vandaag. En dat waren er nogal wat...
Waar je ook kijkt: overal zie je wel boten, óf in de vorm van witte zeilen aan de horizon, ófwel in de vorm van kruisers in allerlei soorten en maten. De bruine vloot is nog nauwelijks zichtbaar, of het zou moeten zijn in de vorm van de zeeschouwtjes die hier bij de verkoopmakelaars te koop liggen.

Misschien gaat Fred dit verslagje nog wat aanvullen op een ander moment.
Op dit moment staat de sambal goreng boontjes te pruttelen. We komen de week vast wel door...

O ja: en we vinden het heel fijn en leuk om reacties te krijgen op onze reisverslagen.
Die worden door Pindat naar ons verstuurd als je ze plaatst op de Pindat pagina. We kunnen daar, vanwege de opzet van Pindat, helaas niet snel op reageren
Dat laatste zou voor ons makkelijker zijn wanneer je jouw reactie verstuurt naar wadjanopreis@gmail.com
Hoe dan ook: we vinden het fijn om te weten dat jullie met ons mee leven!

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan