Gisteren, 18 mei 2019, vertrokken we om twintig over zeven vanaf ons oppertje in het Reitdiep.

De zon kwam net boven de dijk uit, de schapen en lammeren sliepen nog, het was een beetje heiïg.
Het duurde niet lang of we voeren door Zoutkamp en langs onze ‘thuishaven’, Het Hunzegat.

De Zoutkamperril was zoals gewoonlijk prachtig, en nu extra prachtig met de bloeiende meidoorns, het fluitekruid en de veulens van de Konikspaarden.

Nog vóór kwart over negen lagen we in de Willem Lorésluis, en hadden we Groningen achter ons gelaten.

Nu óp naar het Bergumermeer en het Prinses Margrietkanaal.
Pas later op dit traject heb ik op de digitale ANWB waterkaart van Nederland de tracking aangezet. Bijgaande foto is dus maar van een klein deel van onze tocht van gisteren.

Een aanrader overigens, die digitale kaart van de ANWB. Je moet er wat geld voor neertellen, maar het is zó veel handiger dan een papieren kaart. Alles wat je onderweg tegenkomt is aan te klikken, waarna je op een volgende pagina alle info over de bewuste brug, sluis, jachthaven of wat dan ook krijgt voorgeschoteld. Heerlijk!

We tuften flink door: nog voor drie uur legden we aan bij Abma in Sneek, gespecialiseerd in Yanmar Motoren.
Er werd niet meer gewerkt op zaterdagmiddag. Maandagochtend komen we aan de beurt.

Te voet naar het centrum van Sneek en ook weer terug, een flinke wandeling.

Na een gezonde en smakelijke maaltijd maakten we gebruik van Fred’s onbeperkte internet om op de iPad het Eurovisie Songfestival te gaan kijken. Met zulke hoge verwachtingen van onze Duncan Laurence konden we daar eigenlijk niet omheen.
Fred hield het niet lang vol. Ik bleef nog een poos dapper (zij het met een half oog) kijken, totdat vlák voor de uitslagen ineens de verbinding wegviel. Gelukkig bleek het niet al te frustrerend om het dan maar aan de goden over te laten, en die hebben hun best gedaan: wát een vreugde in het Nederlandse team, zag ik vanmiddag op NPO Start plus.

We werden weer vroeg wakker. Onze ochtendwandeling bracht ons vanuit Het Ges - zo heet het buurtschapje waar we liggen, al is buurtschap wel een te idyllische naam voor dit industrieterrein met vooral botenmakelaars en andere bedrijven die met de scheepvaart te maken hebben - naar Oppenhuizen, tot aan een recreatiepark dat ‘Het hart van Friesland’ heet, waar we per bord van harte welkom werden geheten, om vervolgens te lezen dat het verboden was voor onbevoegden.
Dus bij de Easterbrêgesleat moesten we het voor gezien houden.

De rest van de dag werd besteed aan wat lezen, een tochtje naar Sneek op de vouwfietsen, een wandeling daar, boodschappen voor het avondeten, lezen en koken. En eten. En dit verslag.

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan