Fred:

Ergens, vlakbij Ars-sur-Moselle - of is het nu in de buurt van Ancy-sur-Moselle? - nou ja: ergens ertussen hebben we aangelegd aan een kade, zomaar aan de oever van de Moezel in de schaduw van een acacia.

Gisteren vertrokken we uit Liverdun, redelijk laat want we deden rustig aan en maakten nog een wandeling naar en door het dorp.

Het was een korte trip met onderweg de aansluiting op de Meurthe richting Nancy. Wij gingen bakboord uit richting Metz.

Bij Pont à Mousson is een jachthaven waar we besloten de nacht door te brengen. Onze Franse buren uit Liverdun met hun Brandsma vlet lagen er al en hielpen ons aan te meren.

Tegenover ons kwam een Nederlands stel te liggen dat met een sloep uit Metz kwam. Ze wilden via de Maas weer terug naar Nederland en helaas moesten we ze het slechte nieuws brengen dat de Maas gesloten is wegens te lage waterstand.

Pont à Mousson is een ruime opgezette stad maar stamt toch al uit de 9e eeuw. De grote abdij die we bezochten had zwaar geleden onder de 2e Wereldoorlog maar is weer goed gerestaureerd en thans in gebruik als tentoonstellingsruimte en conferentieoord.

Vlak na twaalf uur, na het bezoek aan de abdij, besloten we door te varen en langs de route naar Metz ergens een plekje op te zoeken.

Bij Corny-sur-Moselle is een heel leuk haventje waar je via een smalle uitsparing in de oeverwal naartoe moet varen. Je komt dan terecht op een meertje, verscholen tussen de bomen.
En ja hoor daar lagen onze Franse vrienden weer. Ze sprongen al gedienstig op om onze lijnen aan te nemen maar we hadden al snel besloten dat het meertje, hoe leuk en gezellig het er ook uitzag, geen zuchtje wind toeliet om de aanwezige bootjes en hun opvarenden enige verkoeling te bieden.

We voeren dus door en liggen nu met een heerlijk verfrissend windje in de schaduw van een acacia te genieten van onze gado-gado.


Kaja:

Het is afgelopen met de dramatiek, voorlopig.

Iedereen die van onze verslagen heeft genoten omdat er bijna elke keer wel een spannende toestand te beschrijven viel zal vanaf heden teleurgesteld worden, naar alle waarschijnlijkheid zéker totdat we op de Rijn zijn aangekomen.

Sinds we even voorbij Toul de Moezel zijn gaan bevaren, omdat de route naar Parijs én de routes dieper Frankrijk in vanwege de hevige groei van de vele waterplanten voor ons onbevaarbaar zijn geworden, zijn onze vaardagen aanmerkelijk veranderd.

We komen per vaardag twee, hoogstens drie sluizen tegen, flinke sluizen, die vaak alleen voor ons gaan draaien. Die van vandaag had een verval van 8 meter 30, een geschatte lengte van 110 meter en een breedte van minstens 10 meter. Als je het spectaculair vindt dat die enorme hoeveelheid water alleen voor ons verplaatst wordt kom je als thrillseeker nog enigszins aan je trekken, maar wilder gaat het niet worden.

We hoeven in zo’n enorme sluis ook helemaal niks te doen. We gaan stroomafwaarts, dus we dalen steeds. Dat betekent dat we een lijn vanaf de middenbolder om de bolder aan de kant of in de sluiswand leggen, en die lijn bij een verval tot drie meter niet eens hoeven te verplaatsen, en bij een groter verval op tijd moeten verplaatsen naar een lagere bolder. Dat is alles. De sluizen op de Maas of het Canal de la Meuse, toch ook vaak met een verval van vier meter, vroegen een echte fysieke inspanning. De laatste dagen kunnen we rustig zitten en wachten totdat de enorme bak water waarin we liggen is leeggelopen. Dat duurt soms een minuut of twintig, want het gebeurt ook allemaal zonder het enorme geweld waarmee de kleinere zelfbedieningssluizen soms het water inlieten. En ja: weglopend water geeft woelingen buiten de sluis. Wij hebben er totaal geen last van....

Om het toch een beetje spannend te maken: we hebben waterkaarten tot aan de grens - maar dat schreven we misschien al eerder - dus we moeten in Metz of verderop aan kaarten van de Moezel en de Rijn in Duitsland zien te komen.

Morgenochtend door naar Metz, niet heel ver hier vandaan. Alle tijd om in de middag een goede boekwinkel of iets dergelijks te bezoeken, of het Bureau de Tourisme, waar men ook wel eens waterkaarten blijkt te verkopen. We gaan het zien. Toch nog een klein cliffhangertje, dus...

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan