(Kaja:

Gisteren, 25 juni, voeren we van het prachtige Lacroix-sur-Meuse naar Commercy, nadat we in Lacroix eerst een schitterende ochtendwandeling hadden gemaakt.

We reisden samen met de Valkvlet van Henk en Ria (de naam van hun boot is me ontschoten), die ook de sluis van negen uur hadden besproken met de VNF. De Fint van Rick en Jeanne zou de sluis van half tien nemen.

Eerst nog twee handbediende sluizen, daarna weer geautomatiseerde. De tweede geautomatiseerde sluis wilde niet werken. Dat was Henk nog nooit overkomen, maar ja: je loopt altijd een risico als je met ons op reis gaat. Gelukkig kwam er héél snel iemand van de VNF die ons ook nog vriendelijk de volgende sluizen door hielp.

In de laatste liet hij ons weten dat de waterplanten verderop in onze geplande route een echt probleem konden gaan vormen, en dat men bij de VNF ook niet wist hoe men dat op moest lossen.

We besloten om dan de volgende dag maar naar Void - een stukje de geplande richting op - te varen en daar bij het VNF informatiepunt om advies te vragen.

In Commercy aangekomen zou er een Aldi supermarkt zijn vlak bij de aanlegsteiger - de roem van die winkel snelde haar al vooruit - en ja: je snapt wel dat zoiets voor elke Nederlander ongeveer het toppunt van boodschappengeluk is: een winkel vol herkenbare producten, maar ook voldoende onherkenbare om je het gewenste buitenlandgevoel te bezorgen...
Die Aldi supermarkt bleek gesloten vanwege een renovatie.

Toen werd goede raad wel érg duur...
We sleepten ons in de bloedhitte naar Commercy centrum, waar de epicerie slechts te vinden was nadat we ernaar gevraagd hadden. Maar we vonden er één, zelfs twéé, en kochten allerlei gezonds en lekkers.

Op de terugweg zagen we iemand met een bezem in de weer bij de ingang van de Aldi. En ja hoor: onze hoop dat men de laatste hand legde aan de interne verbouwing werd bewaarheid: morgenochtend zou de winkel weer open gaan, zei de man!

Tijdens de steigerborrel gisteravond werd uitgebreid stilgestaan bij het grote geluk dat ons ten deel was gevallen, en vanmorgen zeulde eenieder met volle karretjes van de winkel naar de boot.

We vertrokken om elf uur uit Commercy, moesten vijf sluizen door en legden rond half drie of een tikje eerder aan in Void.

Direct naar het kantoor van de VNF.
Het leek even of dat gesloten was, maar gelukkig konden we er naar binnen. We werden vriendelijk te woord gestaan, in het Duits nog wel, nadat ik gevraagd had langzaam te spreken.
En ja: hogerop, verderop naar het westen wordt het alleen maar erger en erger met de waterplanten. We kregen een foto te zien van een stuk kanaal dat werkelijk bijna dicht lag. ‘En dat is nog maar een momentopname op één dag,’ zei de man.

Het werd ons duidelijk: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. We passen onze plannen aan en kiezen tóch de Moezel en Rijn om terug naar Nederland te komen. Misschien dat we uiteindelijk via Duisburg en Dortmund de Eems op gaan.

Verderop in een grote stad maar eens naar een goede boekhandel om daar waterkaarten voor Duitsland te bestellen. We hebben ons boek Vom Rhein zur Nord- und Ostsee in ieder geval bij ons. Da’s toch weer mazzel.

En zo liggen we nu in Void - Engels voor ‘leegte’ - en misschien wel precies tussen Keulen en Parijs, maar de weg naar Rome zullen we niet gaan bevaren...

Nawoord:

Het is inmiddels half negen in de ochtend van 27 juni. We maakten een mooie en nog doenlijke ochtendwandeling door Void. Aangename verrassing was het oude kasteel dat daar staat, niet gerestaureerd maar deels bewoond. Daarover later meer.

En: we hebben gisteravond nog heerlijk gezwommen. Dat bracht de gewenste verkoeling. Fred heeft de waterplanten van de schroef gehaald. Het waren er al behoorlijk veel. Dat was ook te voelen aan de boot: die werd minder makkelijk bestuurbaar.

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan