Onze eerste maaltijd van deze reis! Heerlijke groene asperges!! Na de eerste zeer intensieve vakantiedag hebben we het wel verdiend. Een wit wijntje erbij en we zijn gereed voor de eerste nacht op de Wadjan.
Een klein minpuntje is wel dat we vandaag geen meter gevaren hebben.

Is het Reisefieber? Misschien wel angst om zo’n tijd van huis te gaan? Of is het de leeftijd? Hoe dan ook: de voorbereidingen leken nooit af te komen en er kwamen telkens meer werkzaamheden bij.

Vandaag was het dan zover, de fietsen kregen een plaats op het achterdek, de kuiptent werd afgebroken, de Morgenster (de vlag van vrij West Papua die ik - ter ondersteuning van de goede zaak - op mijn bootje voer) werd gehesen. Nog even de motor starten ter controle. Hoera hij slaat meteen aan!!

De allerlaatste klusjes aan het huis, en buurman Koos, die ons wil uitzwaaien, waarschuwen dat we op punt van vertrek staan. De GPS staat ingeschakeld. Kaja staat bij de trossen, de motor wordt gestart...
Helaas: een paar klappen, gepruttel maar starten ho maar. Koos leeft mee en gaat op ons advies toch maar naar huis als blijkt dat het lang gaat duren, nadat hij ons veel succes toewenste. Fred duikt met zijn hoofd opnieuw de machineruimte in om een ‘vakkundige’ blik te werpen op de ingewanden van het schip.
Tevergeefs: de eerste blik en ook de tweede, iets meer vermanende, deerde de motor niet en hij volhardde in zijn ongehoorzame houding. Dan maar een meer doortastende expert erbij geroepen en hopelijk komt die morgen de motor tot de orde roepen.

Gelukkig is de vakantie ingegegaan en we maken een toeristische avondwandeling door het schitterende wierdedorp Warffum. Door de stille kerkepaadjes, de Pastorieweg, langs de huisjes van het openluchtmuseum, we wanen ons al in Frankrijk.

Geschreven door Op.reis.met.de.wadjan