We gaan vanmorgen vroeg vertrekken en dat betekent dat we buiten het hotel koffie moeten halen en ontbijt. Komt goed allemaal.
We rijden terug naar het nonnenklooster om van daaruit onze wandeling weer te hervatten. Dat zal een flink stuk dalen zijn want het laatste deel lopen we weer langs de kust. Zien we toch nog de zee.
Maar wat een fantastisch mooi stuk is dit!!! Het begint met een watervalletje en dat groeit tot een woest stroompje. Daarnaast loopt het pad, kruip-door-sluip-door over keien en glibberige boomwortels. Het is goed uitkijken maar helemaal fantastisch. Onderweg zie ik ook nog een aantal ruïnes van kleine gebouwtjes maar waar het voor is, geen idee. Later blijken dat molens te zijn geweest. Langs het pad hebben er wel 30 gestaan.
Wat voor dieren zouden hier leven? Met een beetje fantasie zie ik wel een lynx lopen…
Langzaam verandert het geluid van de beek en dan weet je dat het einde van de afdaling nadert. De beek wordt rustiger, kabbelt dan voort en de vogelgeluiden zijn beter hoorbaar. Fantastisch! Lopen van fotomoment naar fotomoment. Ik wil nog een keer 😄😄!
Voor de koffie worden we op een leuke manier onthaald door Jannie en Karin, misschien ontbreken de gladiolen maar daar hebben de meiden wat leuks op verzonnen 😅💐.
En dan op voor de laatste 20 kilometer van deze dag, terug naar de kust en zeeniveau. We komen een kapelletje tegen waar we weer een stempel kunnen halen. Maar deze is wel heel bijzonder. Degene die de stempels verzorgd pakt haar gitaar en zingt een lied voor ons. Gewoon over met elkaar lopen en voor elkaar zorgen, met liefde. Niks stichtelijks. Ze heeft een hele mooie warme stem en dat maakt dit een mooi moment.
De geur van de zee, de stilte en het groen van het bos, het lied in de kapel. Deze dag maakt voor mij de Camino zoals ik me de Camino heb voorgesteld.
Een gouden dag, een cadeau.

Geschreven door MaRie.op.avontuur