Als ik dit schrijf ben ik alweer een dag thuis en heb geknuffeld met deze en gene. Toch wil ik jullie het verslag van de laatste 2 bijzondere dagen niet onthouden.
De dag na aankomst staat in het teken van de ceremonie, deze vindt plaats in de grote cathedraal en moet best wel een gebeurtenis zijn waar je als rechtgeaarde pelgrim gewoon naar toe moet. De dienst zelf is in het Spaans , daar begrijp ik niet veel van maar er wordt ook gezongen door een dame met een hele mooie stem en ik hoor ons ook genoemd worden. En zo worden er nog veel meer mensen , groepen genoemd. Daaruit blijkt dat er mensen vanuit de hele wereld hier naartoe komen om een Camino te lopen. Het is echt bijzonder.
De kerk zelf is groot, hoog en indrukwekkend en door de kleuren die het gebruikte materiaal hebben oogt de kerk niet kil en grijs.
In het midden hangt het grootste wierookvat ter wereld en soms wordt er wel gezwaaid en heel vaak ook niet. We gaan het meemaken, we hebben geluk.
Na de dienst gaan we koffie met tarte de Santiago drinken in een voormalige herensocieteit, even sjiek de friemel, ook weer leuk. En dan de stad verkennen. Jammer dat er veel winkeltjes gesloten zijn wegens siësta, even gewoon dwalen is ook leuk. En zitten op het plein voor de cathedraal en kijken naar al die pelgrims die dan arriveren. Toch voelt het ook wel vreemd om niet meer te hoeven wandelen.
Onze reisleidster geeft ons de tip om naar het plein te gaan de laatste avond. Klokslag 22.00 uur gaat er een lokale groep muziek maken en het is echt leuk om te zien volgens haar. Nou, dat is een beetje een understatement, ze maken er gewoon een feestje van en hebben er duidelijk zelf ook ontzettend veel plezier in. Een mix van Spaanse/Cubaanse muziek waarbij je niet stil kunt blijven staan. Een geweldige afsluiting van deze dag.
De laatste dag is natuurlijk een beetje een gekke dag. We moeten op tijd uitchecken maar gaan pas ‘s avonds vliegen. Toch biedt Santiago nog genoeg leuke plekken, marktjes, boekenmarktje enz om de dag door te brengen. Gewoon even opnieuw kijken naar wat/wie er aankomt. En dan wordt het opnieuw duidelijk wat voor een enorme mierenhoop dit eigenlijk is. De stroom bestofte en vermoeide mensen stopt niet. Net als al die verschillende talen die je hoort. Het is een bijzonder fenomeen, ook voor de eigen bevolking en de Portugezen die ik heb ontmoet.
Het was een heel bijzondere reis die nog even moet landen geloof ik.

Geschreven door MaRie.op.avontuur