Onze expeditie is geëindigd, onze vakantie kan nu gaan beginnen. Maar wat hebben we ontzettend veel gezien en beleefd!!! Deze laatste 3 dagen ook, het weer zit niet helemaal mee en wat een mooi uitkijkpunt had moeten worden,met een schitterende zonsopkomst over de bergen blijft in nevelen gehuld. We wandelen een korte wandeling naar beneden en komen aan bij onze overnachtingsplaats. Dat is het dan ook, verder niets, echt niets. Boekje lezen dus want het is ook nog koud en wat moet je hier anders doen???? Even later zijn we toch blij dat we onderdak hebben, er is een enorme hagel/regenbui. We kunnen elkaar niet eens meer verstaan, zo gaat het tekeer en dat blijft wel even doorgaan. Hier hadden we echt niet in willen lopen. Dan volgt het wonder der natuur, de lucht klaart op en voor onze neus ontvouwt zich een prachtig panorama van een aaneengesloten bergmassief. De Himalaya..... Pas nu zien we dat deze bergketen één muur is van rots,spleten, groeven, ijs, sneeuw, toppen, dalen. En dat alles in verschillende vormen. Het zijn die verschillende vormen die ze dan namen geven, Daulaghiri 1,2 en 3, Tukkachippi, huppeldepup peak, Nilghiri (bluetop mountain), Basalghiri (12-top mountain), en Anapurna South. Het is misschien maar een klein stuk wat we zien maar het is zo imponerend, ik kan er geen genoeg van krijgen.
De volgende morgen is de lucht nog steeds helder, de zon schijnt en het massief toont zich in alle glorie. De opkomende zon speelt inderdaad over het ijs van de bergen en zorgt voor steeds weer een net iets ander gezicht. Als jullie denken, wat is dat mens lyrisch, nou dat klopt. Het is echt onbeschrijfelijk mooi, ik krijg er soms een brok van in mijn keel.
Onze overnachtingsplaats is een klein dorpje, wat qua opzet een beetje doet denken aan Marken, nauwe steegjes, eigenlijk weet je niet of je op een pad loopt of op iemands erf. Onze gastvrouw is op dit moment bezig om haar eigen Nepali wine te stoken, wat overigens niet heel veel met wijn te maken heeft 😂😂😂😎. Ze gebruikt een soort drab van rijst en millet (?), water en stoken maar. We hebben het geproefd, lekker sterk zullen we maar zeggen 😉😉😉
En dan die bucketshowerdans rond het toiletgat, iets om nooit meer te vergeten. Maar wat kun je blij zijn met een emmertje warm water!!!
De volgende dag gaan we naar beneden, een half uurtje gewoon pad en daarna 2 1/2 uur via trappen zo'n 1000 m dalen. Duidelijk niet mijn ding zullen we maar zeggen, geef mij maar stijgen, waar je dan zo'n 6 uur over mag doen. Ook zwaar maar dan kun je wel veel meer om je heen kijken. Nu is het toch opletten dat je goed stapt en niet uitglijdt. Gevolgd door een autoshake van 3 uur.
Ik ben blij dat we in Pokhara zitten en kijk terug op een prachtige tijd. Veel gezien, prachtige natuur, mooie vogels, bloemen, regenwoud waar ik het niet had verwacht, leuke mensen ontmoet en natuurlijk de bergen. Echte bergen.
Terwijl ik dit schrijf laten ze zich nog even zien . Dankjewel 😙😙

Geschreven door MaRie.op.avontuur