Vandaag een pittige wandeling. We hebben er maar liefst 25 kilometer opzitten en dat is te voelen aan de beentjes 😄😄. Maar wat is dit een mooi pad, we lopen lekker langs de kust via een vlonderpad en soms door een dorpje. Als ik een bordje tegenkom met hoeveel kilometers we nog moeten denk ik wel een heel kort momentje waar ben ik in ‘s hemelsnaam aan begonnen……
En als rechtgeaarde kustplaatsbewoner kan ik het natuurlijk niet laten om een keertje door het zand te sloffen en wat schelpen te zoeken. Je moet toch iets doen voor je stempels 😁😁.
Ze noemen het hier de zwarte kust, niet zozeer vanwege het zwarte zand of de rotsen maar eerder vanwege de vele schipbreuken die er plaatsvinden. ‘De vis wordt duur betaald’.
Het is mooi, toch een heel andere kust dan de Nederlandse, zelfs de golven zijn anders. Maar het geruis klinkt hetzelfde, heeeerlijk 😊.
Maar wat maakt een Camino nou een Camino? Is het niet net zoiets als eindeloos langs het strand wandelen? Nou nee, ik ben hier in een heel andere omgeving, ontmoet nieuwe mensen, nieuwe ideeën en dat op een heel ontspannen manier. Ondertussen zet je bijna gedachteloos de ene voet voor de andere. Voor mij, nu , ervaar ik deze Camino als ont’moeten’ en dat voelt goed.

Geschreven door MaRie.op.avontuur