Afscheid van Alex en Rijkje. Het is hun missie om 1 van de beste B&B ‘s van Zuid-Amerika te zijn. Dat gaat helemaal goedkomen. Persoonlijke aandacht, zelfgebakken brood, advies, geen chique toestanden, geen mooie praatjes, doe maar gewoon, etc etc. Het is er prettig vertoeven. Dat vond Frânsje Bauer en zijn Mariska ook. Voor hun tv-programma hebben ze in oktober ook een bezoek gebracht aan deze B&B www.lacasahernandez.com.ar van deze toppers. (vanaf begin januari 2020 wordt dit uitgezonden op de Ned. tv).

Voordat we vanuit San Lorenzo bij Salta komen, slaan we af. Een prima 4-baans weg volgt over vele kilometers. Dat schiet voor een keertje lekker op. Maar..... dan houdt het ook echt op en wordt het een prima 2-baans weg. We passeren een enorme vlakke vallei met overal agrarische activiteit. Wanneer we in de buurt van de bergen komen wordt de weg smaller en gaan we langzaam en dapper omhoog. We verwachten elk moment dat de 'dirt road' gaat beginnen, maar niets van dat alles. Naar mate we hoger komen wordt het uitzicht beter/mooier. Het blijft eindeloos omhooggaan en inderdaad dan houdt het asfalt op en een brede, prima berijdbare grindweg volgt. De weg slingert langs bergwanden met de meest bijzondere kleuren. We stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten. Het laat zich moeilijk op de foto vastleggen. Over enorme afstanden kan je de weg zien die we gereden hebben of nog moeten volgen. Het is aardig bewolkt en we krijgen ook even een stevige regenbui over ons autootje uitgestort. De weg wordt wat modderig, maar we hebben er gelukkig nauwelijks last van.

Het hoogste punt bereiken we op 3457 meter. Voor de zekerheid hebben we het even nagemeten want voor ons gevoel zaten we op ruim 9354 meter. Ook het ademen en bewegen gaat op deze hoogte iets lastiger. Daarna gaat het een klein stukje bergafwaarts en ineens verschijnt een enorme uitgestrekte hoogvlakte. Een 'pampa'. De weg is kaarsrecht en gaat alleen regelmatig naar boven en naar beneden. Bergen om ons heen in alle kleuren. En cactussen. Duizenden. En allemaal solitair staand alsof ze een eigen territorium om zich heen hebben. Tussen de cactussen staan op sommige plaatsen, velden vol gele bloemen. Echt heel mooi en bijzonder.

Uiteindelijk bereiken we na 5 uur Cachi op ruim 2340 meter hoogte. Google zegt dat we 'onze bestemming bereikt hebben', alleen zien we niets wat op een hotel lijkt. Wel een groot bord aan de linkerkant van de weg wat omhoog wijst. Dat blijkt niet onze bestemming te zijn. We worden naar beneden verwezen. Inderdaad, het naambordje hebben we over het hoofd gezien van het Boutique hotel. Het is een oud huis wat waarschijnlijk vroeger een woonhuis van een welgestelde is geweest. Netjes gerestaureerd. Een flinke kamer op de 1e verdieping (hier noemen ze dat de 2e verdieping want ze kennen geen 'begane grond'- aanduiding) is door onze onovertroffen tourorganisator gereserveerd. Zo te zien kunnen we hier vanavond prima eten. We blijven hier 1 nacht. Morgen gaan we naar onze laatste 'reisbestemming' Cafayate voor 2 nachten.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog