Huilo-Huilo hotel..... tja, bijzonder en vrij prijzig. Maar... ook erg lawaaierig. Dit keer niet de waterleiding maar de buren zelf. Ze vinden elkaar erg aardig en dat mag iedereen op de verdieping horen. Ze zijn niet gauw tevreden en blijven doorgaan met hun intieme feestje. Ik klop toch maar eens op de deur/muur zodat ze weten dat meer mensen de geluiden kunnen horen. Verder is het overal heel erg warm. Wat ik zelf heel vervelend vind is dat alles schuin is. Ik kan me daar maar niet op focussen. Moment dat je naast je bed staat loopt het af... Deuren zijn scheef, vloeren lopen schuin omhoog en rond...... En dan het ontbijt: zeer uitgebreid, je kan het zo gek niet bedenken of het is er. Maar, iedereen komt op zondagochtend gelijk eten en daar is het personeel niet op voorbereid. Veel tafels die nog niet zijn afgeruimd, geen nieuw bestek, geen borden, geen roerei, jus d'orange die op is...... Iedereen verdringt zich rondom al dat voer en als dingen dan op zijn, blijven mensen wachten tot het er weer is. Nee, van een hotel in deze prijsklasse verwacht je een perfect draaiende bediening. Maar voor 1 nacht is het erg leuk en bijzonder.

Er is een tankstation van het hotel op zo'n 200 meter afstand en voordat we wegrijden gooien we de auto nog even vol. Jammer is het dat Google ons eerst 54 km terugstuurt over de weg van gisteren. Mooi is het wel en we hebben.... ja, ja..... geloof 't of niet: we hebben een strakblauwe hemel boven ons en soms 22 C op de meter! Na die 54 km gaan we de snelweg op. Tja, die hebben ze hier toch ook. Niet veel maar hij is er en ook nog behoorlijk goed.

We stoppen bij een tankstation voor een snack. Terwijl we die in het zonnetje oppeuzelen, worden we ineens aangesproken in het Hollands. We hadden net daarvoor in de auto zitten opnoemen wat voor nationaliteiten we tegen waren gekomen. Daar zat geen Nederlander bij. En dan dit. Het blijkt een Chileen op een motor die 8 jaar gestudeerd heeft in Delft en Rotterdam en eind jaren 80 teruggegaan was naar Zuid-Amerika. Hij spreekt bijzonder goed Nederlands. Even lekker zitten kletsen toen ieder weer op weg. Hij iets sneller dan wij. De snelweg is een tolweg en op de gekste momenten moet je betalen. Niet veel maar toch..... De snelweg zelf is hier op zondagmiddag veel rustiger dan bij ons een binnenweg 's nachts om half 3.

Onze bestemming: Puerto Varas, de plaats waar de tocht met de auto begon. We zijn er om 15.45 u en we gaan gelijk de stad in om een autowasserette te vinden. Die is er niet dus de auto blijft zoals hij is.

Het is druk in de stad. Mooi weer en zondag dus druk op de boulevard langs het meer en het strand. Er wordt gezwommen. We gaan lekker op een bankje in zon zitten en wachten tot de maag een teken geeft. We weten nog waar we pizza moeten halen en hij is weer lekker.
Op de terugweg naar de plek waar we de auto hebben achtergelaten, staat op het stadsplein een slagwerkersgroep te spelen. Het klinkt goed en is het leuk om even een tijdje naar te kijken. Er is flink veel publiek en er wordt aardig gedoneerd.

Morgen moeten we vroeg op, en dan naar Puerto Montt, waar we uiterlijk om 10 uur de auto op het vliegveld moeten inleveren. Onze vlucht naar Santiago gaat om ongeveer 11:30 u. Daar overstappen en dan zijn we om ca 16.00 uur in Calama helemaal in het noorden van Chili. Daar worden we overal door een chauffeur opgehaald totdat we na een aantal dagen met de bus naar Argentinië gaan. Maar zover is 't nog niet.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog