We hadden het bij 3-op-reis gezien. Soort 'boomhut-hotel'. We hadden het door Jack in het reisprogramma laten opnemen en vandaag is het zover. Het heet Huilo-Huilo en ligt ongeveer 185 km van Pucón.

De 2e nacht in Pucón is prima verlopen zonder lawaai van de buurman en met helaas maar een klein buitje. Je raakt zo aangewend die regen dat het gewoon vreemd is als het weinig of niet regent. Het wordt een droge, stralende dag met her en der wat wolken met een prachtige rit door weer een heel ander landschap. Veel groen. Lijkt wel iets op Zwitserland alleen dan minder aangeharkt en gestofzuigd. Iets natuurlijker. We doen natuurlijk veel langer over de rit dan nodig is, maar dat komt door de foto’s maken en koffie onderweg. Vanmorgen hebben we de jerrycan met benzine in de tank geleegd. We verwachten hierna nog 1 keer te moeten tanken. We denken overmorgen de eindstreep kunnen halen. De auto zeurt inmiddels om onderhoud. We hebben er dan ongeveer 3000 km opzitten.

We komen aan bij dit bijzondere hotel worden we direct aangesproken om onze koffers te laten dragen. Een goed Engelssprekende receptie is ook wel eens fijn. Het ziet er allemaal redelijk goed uit. Het is hierbinnen echter bloedheet en alles is echt scheef en rond. Het heeft qua vorm en architectuur wel iets van de architect Gaudi. Wanneer we naar de kamer gebracht worden, en al die schuine, ronde en bizarre vormen en vreemde afstapjes passeren, begint het te tollen voor mijn ogen. Of ik in een draaimolen zit. Het is een rond gebouw staande op en tussen de bomen van 5 verdiepingen. Spiraalvormig. De 2e verdieping is groter dan de 1e en de derde weer groter dan de 2e, enz. Heel apart. Alles is van boom/hout. Echt overal is sprinkler aanwezig, want als dit in de fik gaat dan denken ze in Chili en Argentinië dat er een vulkaan uitgebarsten is. Daar wil ik niet aan denken, want we zitten op de 5e verdieping. Her en der zijn er nog stukken aangebouwd en zijn door middel van gangen met elkaar verbonden. Je kan onder het hele hotel doorlopen.

We hebben een grote kamer en badkamer met douche, wc, ligbad met jacuzzi. Je kan hier van alles: hiking, canopy, wandelen naar watervallen etc. Gelukkig hoef je niks. Aangezien ik niet opknap gaan we gelijk weer naar beneden en naar buiten voor frisse lucht. We nemen de kortste wandeling voor onze rekening: een waterval. Inspannend genoeg, overal modder (na 10 dagen regen) en heel veel boomwortels die uitnodigen om je nek te breken of zeker om op je muil in de modder te gaan. De waterval is mooi en de modder overleven we met verve. Terug in het hotel hebben mijn hersenen zich wat aangepast aan de nieuwe wereld waarin in leef. We hebben we ons welkomstdrankje nog te goed. Een Chileense special. Roze/paars met schuim, plakje limoen en beetje cayennepeper. Dit doen we natuurlijk wel buiten op het terras in de buitenlucht. Het smaakt lekker!

Terug op de kamer gaan we kamer nader bekijken en de koffer uitpakken. Het is en blijft ook hier vreemd. Het schilderij hangt scheef, de radiator lijkt ook scheef te hangen, de twee 1-persoonbedden staan een stukje uit elkaar, maar verschillen in hoogte, het balkon heeft ronde vormen waardoor ook dat niet meer lijkt wat het is. Je moet hier zijn geweest om te ervaren hoe het voelt.

We kunnen rond 20.00 uur nog een prima maaltijd eten en dan houden we het verder voor gezien voor vandaag.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog