We zijn in 1 dag 2700 km naar het noorden verhuisd en zitten nu in de woestijnstad San Pedro de Atacama. Maar voordat het zover was....

We moeten op tijd op, want we moeten nog minstens een half uur rijden met de auto van Puerto Varas naar Puerto Montt. Dat gaat niet helemaal vlekkeloos, maar ruim op tijd leveren we de auto af op de plek waar we hem kregen. De afhandeling gaat super simpel, bagage eruit, verhuurder erin, foto van de km stand, verhuurder stuurt berichtje naar kantoor dat de auto compleet is. De vertrekhal is op 100 meter afstand. We checken dan eerst de koffers in, zodat we daar niet meer me hoeven te leuren. Op het kantoortje op de luchthaven krijgen we spoorslags onze borg teruggestort tegen inlevering van de grensdocumenten. Klaar!

Het vliegtuig is op tijd. We kunnen bijna gelijk aan boord. Alles gaat mooi op tijd. Zelfs in Santiago (waar het onrustig is), gaat alles in 1 moeite door en zitten we in no-time in het vliegtuig naar Calama. Dat is nog een heel eind. De daling voor de landing is behoorlijk hobbelig door de bergen en zon die voor flink wat turbulentie zorgen. Zelfs de bagage komt vlot.

Buiten treffen we de chauffeur voor transport naar genoemd San Pedro De Atacama. Een tocht van een uur: 100 km door een kaal en leeg landschap. Af en toe zie je wat kleine activiteit van mijnbouw of zoiets. Soms een enkel, heel klein bosje. Het is woestijn, grijs en dor. Maar weer anders dan de Sahara. De weg gaat eerst over een stuk vlak land en dan langzaam de bergen in die erg aan verwering onderhevig zijn. Heel langzaam komt er een groene waas over het land. Dan, na een afdaling, verschijnt een soort oase: San Pedro de Atacama. Veel groen tegen een achtergrond van vulkanen en bergen. Sommige aan de top bedekt met sneeuw. De temperatuur in de stad schat ik op 28 C.

We brengen eerst 2 jongelui uit Estland naar een hostel en daarna worden we zelf bij een mooi hotel afgezet. Op loopafstand van 'de hoofdstraat' waar alles gebeurt. Inderdaad tref je daar alle toeristen, winkeltjes, cafés, backpackers, wereldverbeteraars en mensen die dat al opgegeven hebben (de ouderen dus). Van alles. De winkels zijn van buiten niets, maar binnen soms enorm en verkopen ze, zoals overal ter wereld waar toeristen komen, bijna hetzelfde. We lopen de straat heen en weer, kopen een kleinigheid en gaan dan moe terug. We hebben het wel even gehad. Een heerlijk bed, een douche, een bonbon en een 2 kleine flesjes bruiswijn in een koeler staan op ons te wachten.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog