Het is gelukt. De kachel brandt nog en het is lekker warm. Zoals beloofd regent het niet alleen, maar komt het zelfs met bakken uit de lucht. We doen alles wat jas is aan, verpakken de belangrijke zaken (paspoort, geld, telefoon etc.) in plastic. We melden ons keurig op tijd bij de boot. We gaan met 9 dwazen. Over onze jas krijgen we nog een nylon poncho (blijkt waterdoorlatend) en daarover een zwemvest. Daaronder genoemde spullen en camera's. We kunnen nog net lopen. En dat moet, want we moeten aan de andere kant van het meer in de boot stappen. Vervolgens gaat het met een vol gas draaiende 100 pk-buitenboordmotor, en met wind mee, met een rotgang naar de grotten. Dat is wel heel bijzonder. Alleen vanuit een boot bereikbaar aan de rand van een kristalhelder meer (het grootste van Zuid-Amerika). Ze varen een heel klein stukje de grot in en dan krijgt iedereen gelegenheid zijn fotografiekunsten bot te vieren. Volgens de gids zijn ze als gevolg van zure regen en de daaropvolgende chemische reactie met het marmersteen ontstaan. We varen een stukje langs de kust en varen dan door een grot die ze 'de tunnel' noemen. Dan is er nog een groot eiland wat op marmerpoten lijkt te staan en 'de kathedraal' genoemd wordt. Uiteraard is er dan ook 'de kapel' en dat is een kleinere uitgave. Deze laatste wordt ook gebruikt als trouwlocatie. Lijkt me niet handig maar wel bijzonder. Niets van deze grotten is door mensen beschadigd met hekjes, lampen of bordjes met "don't touch". En dat is wel mooi. Alles is in natuurlijke staat.

Vervolgens gaat het naar de andere kant van het meer. Dat is niet leuk. We vrezen echt voor ons leven. De boot bonkt hevig op het water. Met een rotgang in de stromende regen, tegen de wind en de golven in. De boot vliegt alle kanten op en je moet jezelf aan de stoel vasthouden (anders word je gelanceerd) en je jas tot boven je kruin dicht knopen! Het boegwater spuit omhoog en als je nog niet helemaal doorweekt was, ben je het nu. Aan de overkant zijn ook grotten alleen groter en iets minder mooi vind ik. We varen er een beetje uit de wind langs.
We hebben beiden spijt dat we voor de lange toer hebben geboekt. En aan de gezichten van de anderen te zien zijn we niet de enigen. Nadat we nog een achtergelaten vrachtbootje 'moeten' bekijken, gaat het weer vol gas tegen de golven, wind en regen in, beukend over het water terug. Een hachelijke terugreis waarbij we denken dat ons laatste uur heeft geslagen. We zijn allemaal zeik en zeiknat, maar we hebben het overleefd.

Nu snel in de auto en terug naar de houtkachel (doet het gelukkig nog) in onze cabaña. Allereerst de natte zooi uit en opwarmen. Buiten plenst het onafgebroken. Straks maar even ergens wat eten en wat lekkers halen. De spullen drogen prima en de hele tent hangt vol met kleding. Op tv zien we laatste nieuws. Er zijn uitgebreide rellen en bosbranden in Valparaiso uitgebroken. Blijkbaar zijn we daar net op tijd geweest. Wanneer we door en door zijn opgewarmd, halen we bij het supermarktje even wat overlevingsrantsoen: chocolade, koekjes, pinda's, kaas, frisdrank en water. Daarna stappen we als eerste binnen bij ons vaste restaurant 'Donde Kike', want daar is internet. Bovendien hebben ook wel trek.

Morgen naar Mallin Grande. Slechts 75 km, maar we hebben nog geen idee waar het ligt. Geen enkel navigatiesysteem kent het nog, dus zal het wel weer een wereldstad zijn.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog