Frisse nacht. Nu mooi weer graad of 19. We genieten van een goed ontbijt. We bespreken een aantal zaken met de estancia mevrouw. Ze maakt deel uit van een groot familiebedrijf wat handelt in o.a. wol van schapen en guanaca's (een soort lama). Heerlijk zacht, beetje prijzig. Ze verkoop hier hele simpele truien voor hou je vast...... U$ 340,-. En dan heb je hem in de enige kleur die ze heeft: beige. Normaal koop ik er dan gelijk een paar ;) Maar nu ze in de koffer zouden moeten, laat ik het even voorbij gaan net als een wollen hoed. Maaike vraagt niet eens meer wat de prijzen zijn van wollen omslagdoeken. De mevrouw is voor de toeristentak van de familie-business en zorgt dat deze estancia floreert. Dat doet ze door o.a. schoolreisjes en privé-verjaardagsfeestjes met luchtkussenattracties te organiseren, terwijl er gasten komen voor rust en interesse voor de werkzaamheden op een estancia (boerderij). Dat is prima, maar dan moet je dat wel van tevoren bij boekingen aan je touroperator en gasten vertellen. Wij hebben gerekend op een dag rust, een beetje wandelen, kijken hoe het er op een estancia aan toe gaat en zitten nu van 13:00-17:00 u met 2 luchtkussen-kastelen voor de deur op het grote grasveld. Dat grasveld werd vanmorgen vroeg speciaal met een motormaaier nog even gemaaid. We hadden de wekker niet hoeven zetten.

Na het ontbijt gaan we wandelen en kijken wat hier allemaal op zo'n 'echte' estancia gedaan wordt. We zijn hierachter de grindweg opgelopen en vervolgens een berg (niet zo hoog hoor) beklommen voor het uitzicht. Wel leuk. Terug beneden zien we een kudde schapen. Zij zien ons ook en nemen geen enkel risico wanneer we tot op 100 meter genaderd zijn.

Terug op de estancia maken we kennis met de enige guanaco die benaderbaar is. Achter een hek is een 2e, maar die is te schijterig om op minder dan 50 meter te komen. Heel in de verte zien we er nog 2. Verder hebben ze hier 3 piepkleine lammetjes aan een touw op het grasveld en een hond. De zon schijnt, al wil hij niet helemaal door te wolken komen. We gaan we voor ons huisje buiten zitten.

En dan is het wachten op de onheilstijdingen die zich voor ons voltrekken. Er 2 geslachte schapen voor een groot open vuur aan het spit geregen. Verder staan er talloze gedekte tafels en wordt de geluidinstallatie in gereedheid gebracht. Ook dat nog. De leeftijd van de kinderen varieert van 1,5 tot een jaar of 6. Ze brengen ook hun ouders mee, want wie moet er anders die 2 geroosterde schapen oppeuzelen. Na het eten ‘genieten’ we mee van de muziek wat ons noopt maar binnen te gaan zitten. Maaike gaat met oordoppen in op bed liggen en ik digitaliseer mijn ongenoegen op de iPad. Jammer, een verloren dag.

Jack is inmiddels ingelicht. Hij baalt stevig en gaat actie ondernemen. Wij houden ons nog even rustig, want wij moeten hier straks nog dineren. We willen liever geen verbrand stuk vlees of helemaal geen eten, want dan moeten we als alternatief een pak koekjes opeten. Bovendien is het ook wel fijn als we morgenochtend nog ontbijt hebben voor we op pad gaan. Er is geen andere eetgelegenheid in de buurt.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog