Vandaag een kort ritje naar Mallin Grande waar we toch nog vrij lang mee bezig zijn. Er zijn nogal wat kuilen in de weg en er is ook veel meer verkeer. Ik denk dat we wel 20 of 30 auto's gezien hebben! En we moeten opletten met het stoppen voor foto’s, want eergisteren hebben we een uitbrander gekregen van de een of andere politie in een pick-up. Hij heeft ons duidelijk gemaakt dat de gele en witte doorgetrokken strepen niet mogen worden overschreden. En aangezien die ook langs de kant van de weg staan mag je niet zomaar stoppen om foto's te maken. Zo! En dat we het maar ter kennisgeving moge aannemen! Althans zoiets hebben we begrepen. Verder hebben we gedaan alsof we alleen Engels, Nederlands, Duits, Frans en Fries verstaan... en toen mochten we verder. Gisteravond na het eten werden we overigens ook aangehouden in het dorp Tranquillo. Er kwam een lading Spaans naar binnen toen we raampje naar beneden deden. Op ons "Inglish please sir?" kwam glimlachend een "No" en mochten we ook verder rijden.

Op dit moment zitten we in een superluxe lodge met allemaal vrijstaande huisjes vrijwel tegenover de plaats Puerto Rio Tranquillo aan de andere kant van 't meer. Over de weg echter 75 km. Echt een vreselijk decadente plek. Het lijkt wel of het allemaal nieuw is. Een prachtig uitzicht over het meer. Het weer is redelijk. Op een paar spatten na droog en beslist een goeie dag om met een bootje de marmergrotten te gaan bekijken. Helaas, hier zegen ze: "Het is Patagonië!" Met andere woorden, dat het weer qua wispelturigheid vergelijkbaar is met Nederland. We hebben ook de beschikking over een bubbelbad die op dit moment in het huisje hiernaast staat op te warmen. Ze verwachten nog 2 gasten vandaag dus een gekke boel. Valerie is manager, beheerder, eigenaar, kok of alleen echtgenote van, maar ze maakt vanavond lasagne met kip voor ons. Het kan ook goed schaap of lam worden want die lopen hier ook samen met een stel honden of in ieder geval 1 kat vrij rond. Of hond....? Nah.... denk van niet. Je kan je niet voorstellen dat dit allemaal financieel uit kan, zo'n afgelegen plek en dan zoveel luxe. Misschien zitten ze hartje zomer vol, want er is ook nog een hotel bij. Voorlopig is het hier super en blijven we 2 nachten.

We dobberen een paar uur in een bubbelbad. Uitzicht op besneeuwde bergen. Zojuist is er een kleine storm overgetrokken. We moeten in het staartje daarvan nu de tocht wagen naar de lasagne die om 19.00 uur klaar zal staan. Over decadentie gesproken. We maken daar kennis met Justin, de vriend van Valerie. Zij samen runnen de business en de vader van Justin is de eigenaar. Ook hij komt even kennismaken. Hij is van de USA en kocht dit stukje land van 87 hectare in 2000 omdat hij het een mooi plekje vond. Inmiddels is het een mooie lodge geworden en wordt het nog steeds uitgebreid. Ook worden kleinere stukken van zijn land weer verkocht en komen er meer privé lodges op dit enorme gebied. Ze vrezen echter dat dit jaar dramatisch gaat worden wat betreft de toeristen. Er komt nu al bijna geen toerist meer als gevolg van de massale manifestaties met name in Santiago, Valparaiso en Conception. Ook via sociale media. Mensen zijn bang dat ze niet meer terug naar huis kunnen. Sinds we Puerto Varas verlaten hebben op onze route naar het zuiden, merken we er niets meer van. Maar even terug naar het diner: dat was erg lekker en zag het er allemaal 'Haute Cuisine' uit. Nu nog genieten van het uitzicht over het meer in de schemer.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog