De gidsen staan even na 07.30 uur voor de deur. In de bus zit al een jong stel: Nederlanders!!! Het kon ook niet uitblijven dat wij geen Nederlanders zouden treffen op een van deze tours. We halen nog wat buitenlanders op zoals Canadezen, een Braziliaanse en nog wat Spaanssprekend volk. De tour gaat naar de Piedras Rojas (Rode Stenen).
Nadat we gisteren voor de geisers naar het noorden waren gereden, gaan we vandaag zuidwest, bijna tot aan de grens met Argentinië. We hebben een chauffeur die graag niet al te lang over de af te leggen afstand wil doen. Nou is die weg kaarsrecht en doodstil, maar de veiligheidsriemen moeten om (heel moeilijk en strak). Hij kletst voluit met de gids die naast hem zit. Dat maakt het voor ons duidelijk dat we de sluiting van de riemen extra checken.

Om 09.15 uur stoppen we in Salar de Atacama, een dorpje met een restaurantje voor het ontbijt. Simpel maar prima. Wanneer we verder rijden gaat het linksaf een 'dirt-road' op en dan nog eens flink omhoog. We checken de veiligheidsriemen weer extra. "Water drinken, water drinken en nog eens water drinken." adviseert de gids. Maar dat is leuk als je weet wanneer het afgewerkte water weer geloosd kan worden.

Gelukkig hebben we hoogte pillen ingenomen en als we bij het eerste zoutmeer (Lagune Minique) aankomen hebben we beide bijna geen last van de hoogte (mogelijk ook door de goede nachtrust). Er wordt entree geheven, maar omdat we 60 jaar of meer zijn, hebben we korting. Altijd fijn en ze hebben toiletten. Dat zoutmeer is turquoise met groen/bruin en veel wit langs de rand. De zon erop en vulkanen te over in de omgeving. Je weet niet wat je ziet. We lopen een pad af wat langzaam naar beneden loopt. Onderaan staat de bus. Die brengt ons een klein stukje verder naar een volgende lagune (Miscanti). Lekker hoog op zo'n 4400 meter en even fantastisch. Er staan een paar flamingo's in. Verder omhoog met de bus die het af en toe even zwaar heeft met deze piloot. We komen bij de Piedras Rojas. Een fantastische rotsformatie in donker roodbruin en met de meest bijzondere vormen, ontstaan door erosie. Ook hier lopen we een stuk. Dan terug met de bus naar het restaurant in het dorp voor een uitstekende simpele, maar smaakvolle lunch. De volgende stop is een enorme zoutlagune met de meest fantastische kleuren (zie foto's). De laatste stop is een lagune met allerlei vogels die van zout houden en dus ook veel flamingo's.

Een indrukwekkende tour met beelden die je nergens anders treft. Veel kilometers, maar de moeite waard. Morgen vertrekken we hier met de bus naar Argentinië. See you guys there!

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog