Dag 20, we zijn over de helft. We kijken naar het journaal op NPO start: de huiskat is nu de gebeten hond....... Het is niet te geloven waar we ons in Nederland druk over maken. De kat moordt zoveel dieren uit, zodat beschermde dieren dreigen uit te sterven.... Tja, dat is gedurende al die jaren dat de wereld bestaat niet anders geweest. Dieren komen en dieren gaan. Alleen daar waar mensen komen, gaan dieren wat sneller heen en dat komt niet door de huiskat. Misschien is het beter om geen journaal te zien. Het valt nu ook vanzelf uit als Gerrie Eijkhof in beeld verschijnt.

Hier in San Martin De Los Andes is de dag redelijk zonnig. Net als gisteren heel veel wind en ca. 11 C. Maaike wil graag kerstballen met ‘Argentinië’ erop kopen. We melden ons in de hoofdstraat en parkeren de auto. Het is een heel levendige stad met een heel relaxte atmosfeer. Veel auto's, vrijwel geen stoplichten en heel veel kruispunten. Alle straten staan haaks op elkaar en dat maakt het een 'blokjes stad'. Wie voorrang heeft op een kruising is volstrekt onduidelijk, maar het gaat vrij rustig en vriendelijk. Ook stoppen ze hier voor de zebra. Nog niet eerder meegemaakt tot nu toe. Er zijn heel veel winkels waar ze chocolade verkopen. Specialiteit in deze streek. Bariloche heeft ook talloze chocoladespecialisten. We kopen een klein souvenir wat wel iets met kerst te maken heeft maar de gewenste kerstballen waar Maaike op aast zijn d'r niet. Ze vinden het wel een goed idee om die te laten maken dus misschien ontvangt Maaike de royalty’s volgend jaar, als ze het idee hier uitgewerkt hebben en het storm loopt (denk 't niet!). Bij een banketbakker kopen we wat lekkers en nadat we de belangrijkste straten geïnspecteerd hebben, rijden we naar Lago Lolog hier een half uurtje vandaan. Een mooi meer, maar geen kip te bekennen. Veel wind. Op de terugweg stoppen we bij een café met lekkere muziek o.a. van de Spaanse band GIT. Het volume staat stevig aan. De baas van de tent maakt een heel lekkere cappuccino op Argentijnse wijze. Leuk café, geen gasten behalve wij.

Tijdens het ontbijt vanmorgen hebben we met Lilly, de eigenaresse, afgesproken hier vanavond in de lodge te eten. Om 20.30 u gaat dat gebeuren en ze heeft beloofd, alles voor Maaike 'vis/zee-vrij' te houden. Tot die tijd kunnen we nog een paar dingen doen. Een ervan is proberen dat we de auto enigszins onder de modder vandaan zien te krijgen. Google brengt ons naar een autowasserette. De eerste is een eenmanszaak die alles met de hand doet en vandaag echt geen tijd heeft, want hij is met een bewakingsauto bezig. De 2e is een YPF-tankstation, maar die wast niet. De derde wast wel, maar dan duurt het 2 uur. De 4e is 4 km verderop. Die heeft een automaat wordt verteld. We vinden hem en krijgen de keuze: laten wassen door 'chico's' en dan duurt het uren, of je wast 'm zelf met een hogedrukspuit en een bezem waar sop uitkomt. Ik kies voor het laatste. Eerst de HD spuit, dan de bezem met enorm veel sop erover, en dan weer de HD spuit. Kosten 2,25 euro. Schoon is ie niet, maar her en der kan je de originele kleur weer zien. Bijzonder. Als we hem nu nog maar terug kunnen vinden. Terug in het hotel zijn er meer gasten. Ze hebben kinderen en die liggen in t zwembad. Bikkels!

Het echtpaar van wie dit hotel is, runnen dit pas 8 jaar! Ze zijn uit Buenos Aires en de man heeft lang bij Dow Chemicals gewerkt. Ze hebben geen hotelopleiding, maar door hun toewijding scoren ze heel hoog op de ladder van o.a. Trip-Advisor. Het hotel is uiterst smaakvol ingericht als een huis en lijkt het alsof er nergens op bezuinigd is. Overal staan persoonlijke eigendommen van het echtpaar. Heel veel boeken over kunst, economie, chemie, management en muziek. Ook heel veel spulletjes die smaakvol geplaatst zijn. Ze wonen zelf ook in een vleugel. Je moet maar durven als je tegen je pensioen loopt!

Morgen terug naar Chili: Pucon. Zorgen dat we de koekjes, snoep en andere etenswaren weer kwijt zijn voordat we grens naderen, want dat mag niet.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog