Het koloniale hotel ligt op een heuvel midden in Kuching (hoofdstad van Sarawak).We kijken recht op een tempel en kunnen zo china town binnenlopen. We slapen op de eerste verdieping, dat viel wel tegen met de koffers. Dionne helaas was het zelf sjouwen met die krengen🫣. En ook nog heel wat trappen. De recenties vh boutiquehotel zijn lovend, wij hebben dat nog niet kunnen ontdekken. Of zijn we verwend de afgelopen 2 weken? Echt welkom voel je je niet. Hier is de sleutel, daar de trap naar boven. Kamer snikheet als je binnenkomt terwijl op andere plekken de airco al aan stond.Ontbijt is een te groot woord voor een selfmade kleine ruimte.
Er zijn best leuke plekjes zoals de receptie of de leeshoek.We missen op de een of andere manier gezelligheid.
Vanochtend werden we door Robert opgepikt voor het tripje naar het Nationale Park Bako. We rijden eerst ongeveer 40 km naar het vissersdorpje Bako Bazaar van waaruit een bootje ons verder brengt naar het schiereilandje Mara Teba. Een leuk tochtje met het bootje over de Sarawakrivier langs kliffen en zandsteenrotsen. Robert vertelt dat we tijdig terug moeten ivm eb en vloed en de aanwezige krokodillen.Bij eb hebben zij vrij spel en ze zijn echt gevaarlijk.
Het is wat drukkend en heiig, blijkbaar is er een hittegolf. Wij fronsen daarbij, we vinden het al 2 weken heet met 33,34 graden in de middag. Robert puft enorm en heeft het er steeds over: " not normal, climat is changing very fast".
We meren aan bij een prachtig strandje en worden meteen verrast door wilde zwijnen. Een raar beeld die zwijnen op het strand.Het park staat bekend om de neusaap (one of the big five). Die te zien krijgen kost veel moeite en volhouden. Uiteindelijk worden we beloond, een groepje van 7 verderop in de bomen. We hebben ze eerder gezien in Sabah. De hike van ongeveer 5 km is pittig door de hitte en het heuvelachtige gebied. Op en neer tussen de boomstronken door. De gids weet enorm veel over de dieren en de vegetatie. We zien een lemuur, makakenfamilie, silverleafapen, neusapen, een slangetje en last but not least een schorpioen.Foto's maken is nog steeds een dingetje🤪. Bij de lunch zitten de brutale makaken een moment van aanvallen af te wachten. Ik krijg een stok om ze weg te jagen🫣. Ook een wild zwijn wil een graantje meepikken.
Het bootje dat ons weer oppikt kan niet meer aanmeren, we moeten een stukje door het water lopen. Rond 15.00 uur zijn we terug in het hotel waar we een uurtje bijkomen in de airco. Als we op pad gaan om de stad wat te verkennen merken we dat het snikheet is.Veel lopen is geen optie. Bij waterfront zien we bootjes die sightseeing aanbieden. Top, dat gaan we doen, krijgen we zonder teveel inspanning
in een uurtje een indruk vd stad.
De tegenstellingen zijn duidelijk te zien van de grote hotelgebouwen naar de vissershuisjes, moskeeën, chinese gebouwen etc.
Daarna lopen we china town door, kan ons niet bekoren. De winkeltjes verkopen allemaal dezelfde chinese troep🤣🤣. En wat gaan we eten????We kunnen geen rijst of noodles meer zien.
We lopen een grote shoppingmall binnen waar het heerlijk koel is. Wat zien we daar? De grote M van Mcd!!! Jippie daar gaan we wat eten voordat we spleetogen krijgen van alle rijst. Bovendien de komende 2 dagen krijgen we echt geen ander eten. We gaan naar Batang aij, 250 km van Kuching en verblijven daar 2 nachten vp. Het eenvoudige resort wordt bestierd door de etnische Iban groep. Er zal geen internet zijn dus de komende dagen geen Pindat verhaal. Waarschijnlijk weer op 1 augustus, dan komen we in Kuching voor een nachtje terug👋👋👋

Geschreven door Travelers.reisverhalen