Tjonge, jonge wat een ontbijtbuffet. Roep iets en het is er.Is natuurlijk heerlijk maar gelijkertijd krijg ik plaatsvervangende schaamte vanwege de toestand in de wereld.Ik kan wakker liggen van de oorlog, de bedreigingen in het oosten, de pandemie en hoe onze kleinkinderen opgroeien in een verruwde samenleving. En kijk hier; lijkt alsof er niets aan de hand is en we zijn er ook nog onderdeel van😵‍💫. Kwart over 8 ontbijten betekent ook vroeg op pad kunnen. Van kwart voor tien tot kwart over één leggen we 7,5 km af, slingerend, bergie op en af. Eerst anderhalve kilometer langs de vestingsmuur
(totaal is ie 6 kilometer) naar het Aguaduto da Agua Prata. Dit aquaduct zorgde voor afwatering in vroegere tijden. Door de zwaartekracht kwam het water in de verschillende fonteinen in de stad terecht. De meest bekende fontein staat op de praça Giraldo, midden in de stad. Bijzonder is de huizenbouw onder de bogen. De bogen op zich worden steeds kleiner naarmate ze meer in de stad komen. Bukken!! Inmiddels kennen we de stad een beetje en lopen we rechtstreeks naar de igreja de Francisco, niet vanwege die kerk maar vooral voor de Capela de Ossos. Een kapel bestaande uit beenderen en schedels van 5000 monnikken, gemaakt om de eindigheid van het leven aan te geven. Achterin de kapel liggen 2 mummies waaraan verschillende verhalen zijn gekoppeld, ziet indrukwekkend uit. Eentje is van een volwassene en de ander van een kind. In de cathedral kletteren we naar boven, 135 trappen,voor een uitzicht over de stad. De kathedraal, de kerken, ze zijn allemaal mooi van binnen maar we hebben het ook wel gehad ermee. De Romeinse zuilen van de godin Diana blijven prachtig en bezoeken we nog een keer. We bekijken hier en daar een winkeltje maar gruwen van de chinese bezetting. Zo jammer voor de eigen bevolking, verdrongen worden door shops die alles verkopen, ook de portugese producten. Nep,nep,nep. Bah, daar koop ik uit protest niets! Na de lunch gaan we richting hotel, buitenom de stadsmuur. Poeh, we moeten ons slepen. Het is warm geworden en de straten met keitjes vragen extra energie. Het laatste stuk had ik liever de fiets genomen, of dat gemakkelijker was weet ik niet😎. Rond 15.00 uur zijn we weer in het hotel met 11 km in de benen. Geen vlakke weg maar steeds bergje op en af.Eerst ff bijkomen in de airco op de kamer, die doet het gelukkig prima. Daarna naar het zwembad waar alle plekjes bezet zijn. Dan maar in een stoel op het terras zitten en af en toe het water in (34 graden).Voor het avondeten het koffer opnieuw ingeruimd. Leven uit een koffer vraagt voor ordnung. En weer in de avond het stadje in, bergie op. We proberen een apart voorgerechtje: brood met gesmolten kaas. Overheerlijk. En de sangria gaat er goed bij. Évora, wat was je geweldig!!Morgen gaan we naar de Algarve, herinnering aan good old days.

Geschreven door Travelers.reisverhalen