Gisteren 16 km in de benen, vandaag zal het minder zijn want we trekken verder met de auto.We laten het mooie hotel achter ons en rijden naar de vallei van Ageate. Een oogverblindend landschap. De rotsen zijn helemaal begroeid met allerlei soorten cactussen en aloë vera planten. Bomen met citrusvruchten, koffie-en wijnplantages en mijn geliefde prachtige bougainville😍. Bij casa romantica drinken we een kopje koffie. De prijs is niet romantica🤪. De uitbater geeft het advies door te rijden naar finca La laja waar je een tourtje door de plantages krijgt. La,la,la wordt het inderdaad als we alle wijntjes proeven die bij de tour horen. Wat we in Portugal gemist hebben halen we hier in. Een simpele rondleiding en wat uitleg over de sinaasappels, bananen en koffiebonenplanten en uiteindelijk de bodega. Maar de afsluiter, de proeverij, is goed geregeld met wijntjes, kaasjes en brood.De sinaasappel,vers geplukt van de boom, smaakt ook geweldig.Helaas kan bob Sjaakie geen wijn drinken...We stappen weer in onze Seat en rijden de vallei uit richting grotwoningen, Cenobio de Valeron. Het is een honingraatstelsel van pre Spaanse rotsvertrekken. Een klein deel is te bezichtigen. De dame aan de kassa zegt, pffft 200 trappen lopen. Ha, ha, wij zijn wel wat gewend. Het is verbazend hoeveel historie hier verborgen ligt. En de omgeving is schitterend. @Rian je hebt gelijk, een prachtig eiland.We rijden naar ons tweede verblijf, Hotel Las Calas, vlakbij San Mateo. Smalle wegen leiden naar de plek. We vragen ons af waar we terecht komen. Als we denken dat we niet meer verder kunnen, zien we een bruine poort van een oud herenhuis. Hier kan het toch niet zijn????? We moeten een qr scannen en dan onze naam invullen. Na veel vijven en zessen komen we erachter dat het de naam van Jacques moet zijn. Jacobus🤣🤣. Dan krijgen we een code waarmee de poort open gaat. Bij de receptie, onbemand, weer een andere code. Daarmee ging het sleutelkastje met de sleutel van onze kamer open 🤪. Het lijkt meer een huisje. Kleinschalig is dit zeker en heel apart ingericht. We krijgen er zelfs de slappe lach van. Maar het is schattig.We installeren ons en rijden terug naar het dorpje om wat te eten. Een echt restaurant vinden we niet, wel een soort van pizzeria. Oké dan maar, we moeten toch iets eten. De terugweg is weer lastig, smalle bochtige wegen waar je niemand wil tegenkomen. The middle of nowhere, zo ook het hotelletje. Een rustige, uitgestorven omgeving. Het dametje van het hotel is er nu wel en ontvangt ons hartelijk. Het is inmiddels behoorlijk afgekoeld, in de kamer brandt de verwarming (van 22 graden naar 14 ). Gelukkig niet zo erg als op de andere canarische eilanden waar zelfs sneeuw is gevallen. Vermaken moeten we onszelf, hier is geen vertier. Dat wordt een avondje lezen en het programma van morgen doornemen.

Geschreven door Travelers.reisverhalen