Vanaf Castelo Branco rijden we naar de 'platte' provincie Alentejo, bekend om de kurkeiken en olijfbomen. Doordat we gisteravond op zoek gingen naar een restaurantje in het dorp, kon ik nog een mooie foto bij de bougainville maken, één van mijn favoriete bloeiers.Helaas kleurt mijn haar steeds lichter door de zon🤪. We hebben de bergketen achter ons gelaten en rijden door een plat (graan) landschap, volop kurkeiken maar ook wijngaarden. Het is een vruchtbare streek. Weinig snelweg, wel provinciale weg dus het schiet toch lekker op waardoor we in Évora kunnen lunchen.Het stadje ligt min of meer op een heuvel achter een vestingsmuur die nog redelijk in tact is. Hier is alles open, een toeristenplaats met veel historie. En eens even iets anders dan Portugees eten....Voordat we kunnen inchecken in het hotel maken we een korte rondgang door het oude stadsgedeelte. Na de rust in Castelo Branco is dit een welkome afwisseling, ook al is het toeristisch met tal van winkeltjes. Door dat laatste heb ik al snel een lepeltje gescoord😄. Je vindt hier de kurkproducten in allerlei vormen. Voor kurk ben ik allergisch geworden sinds de problemen in Budel met de kurkvloer🙃. Aan mij zullen ze dus niet veel verkopen.Ik begroet de portugese haan en Jacques de beer 🤣🤣😍en dan lopen we tot bij de tempel van Évora, de Romeinse zuilen (2de, 3de eeuw!!!)en schieten wat foto's voordat we inchecken bij het hotel dat buiten de stadsmuur ligt.Jeetje, een heel verhaal over mogelijkheden wat te doen in de Spa en reserveren hiervoor (uiteraard). Zelfs voor het ontbijt intekenen. Hier wordt nog in blokken van tijd ingeschreven vanwege Covid en voor ons zou dat morgen om 7.00 uur zijn of om 10.00 uur. Gekkenwerk.Om 7.00 uur is veel te vroeg, tien uur te laat. Kom op zeg het is vakantie, geen strafkamp. Als ik dat zeg kan opeens om 8.00 uur ook en kunnen we bekijken hoelaat we er zijn🙃.We nemen een duik in het zwembad en liggen een uurtje in de zon. Het is 30 graden, even te doen.Voor het avondeten lopen we weer de heuvel op. Wat een leuk stadje is het.Schilderachtige witte huisjes en gebouwen, we kijken onze ogen uit. Het is net een openluchtmuseum. Tal van plekjes om te eten en drinken. Als de avond valt en de verlichting aan gaat wordt het steeds gezelliger en bezwijken we voor een Portugese maaltijd. Rond half tien is het afgekoeld naar 22 graden en is er een verfrissend windje.Het biertje en de mojito doen het goed na een sangria bij het eten.In het park luisteren we nog even naar livemuziek en lopen dan terug naar het hotel en verheugen we ons om morgen de historische wandeling door het stadje te doen.

Geschreven door Travelers.reisverhalen