We gaan verder, nu echt naar de oostkant, dicht bij de Spaanse grens, 250 km. Voordat we vertrekken gaan we bij een quinta 'langs'. Het wordt inderdaad langs want wat wij dachten, een rondleiding door de cave, was de hele dag al volgeboekt. We lopen wat rond op het gebied van deze wijnboer, rijke stinkerd. Dan toch maar door naar onze volgende bestemming: Castelo Branco. We rijden de vallei uit. Het wegennet is perfect met weidse vergezichten. Hoe dichter we bij de spaanse grens komen hoe meer we weer de bosbrandplekken zien. In de verte een rookpluim, pfft.Kilometerslang zwarte plekken🙄😔. Later zien we op de tv dat de branden nog steeds aan de orde zijn, heftig. We lunchen in het stadje en zijn dan rond half vier in het hotel. Ook nu weer boven op de heuvel, wel een totaal ander uitzicht. Ik denk dat we wat verwend waren in de Dourovallei, het valt wat tegen. Ze zijn hier nog super streng met Corona en hebben allerlei hygiëne richtlijnen. Zwemmen met een badmuts. Die heb ik uiteraard niet. Zo'n duf ding kopen dan maar. Er zit een voordeel aan, het trekt meteen alle rimpels recht🤣. Jacques komt er goed vanaf, die heeft al een badmuts, altijd bij zich😅. Dus ook nauwelijks rimpels.Het is een binnenzwembad, verwarmd. Dat is ook echt nodig🙃.Het blijft warm hier. Half zeven in de avond nog steeds 33 graden.John ik weet niet meer in welk seizoen jij naar Santiago gefietst bent maar petje af hoor. Vandaag niets meer ondernomen. In het hotel gegeten en daarna nog even naar het kasteel gelopen. Nou ja, kasteel is een te groot woord. Dat was het ooit. Maar het uitzicht op de stad is vanaf deze plek wel leuk. En...het waait er.Heerlijk!!.

Geschreven door Travelers.reisverhalen