Het belooft heel warm te worden. Allereerst geld pinnen. Ons hotel heeft een pinautomaat. We proberen 4 pasjes maar met geen enkel krijgen we geld: not valid??? Waarschijnlijk geen goede automaat. Bij het Hilton staat een global pinautomaat. Ook daar geen succes.We kunnen wel op plekken betalen met de visakaart, pinnen lukt niet. Whats the problem? We zijn door de Won heen die we van het GWK hadden meegenomen, hebben wel nog cash euro. Samen met de visakaart komen we daarmee een eind. Het raadsel houdt ons bezig, geen oplossing. De bankpassen zijn goed ingesteld, dat kan het niet zijn. Ons dan maar buigen over het programma van vandaag. Het hotel ligt aan het Bomunmeer waar je omheen kunt lopen, 6 km. Of fietsen? Dat laatste hadden we graag gedaan maar je kunt er alleen omheen lopen. Poeh, 35 graden, neuhhh gaan we niet doen. We koersen op de expo tower, ook lopen echter minder ver en meer te zien. Op de meest gekke plekken zie je kunstwerken, ook onderweg. De bouw van de tower is in 2004 gestart, klaar in 2007. Je kunt met een lift naar boven. Vandaag is helder weer dus is het uitzicht wel leuk. In het midden van de toren wordt uitleg gegeven over de Seokram Buddha waarvan we gisteren geen foto's mochten maken. Interessant, begrijp je beter waarom je geen foto's mag maken. In de nabijheid drinken we koffie, deze keer zonder gebak maar de keuze is reuze. Het is snikheet, we winkelen wat, dat wil zeggen de winkeltjes in voor de airco en besluiten dan te gaan zwemmen bij het hotel. Het zwembad is prima maar waar zijn de ligbedjes? Ongezellige plastic stoeltjes. En waar zwemmen ze in? Lange mouwen, leggings, petten en badmutsen op en zwemvesten aan. Hullup, komen wij met onze zwemkleren. Zij kijken naar ons en wij naar hen🤣🤣. Als we goed kijken zien we dat ze niet kunnen zwemmen en een vest verplicht is. Schichtig maak ik wat foto's, voelt niet goed om te doen. En alles weer ' unter ordnung'. Douchen in een soort tent, mannen en vrouwen gescheiden. Er staat zelfs een soort centrifuge om je zwemkleren uit te spoelen en te wringen. We genieten van de verfrissing totdat een dikke, grote wolk voor de zon gaat. Tijd om etage acht op te zoeken en ons klaar te maken voor het avondeten: Koreaans, begint te wennen en te smaken. Daarna genieten we van een drankje met live muziek. Drankje kost een vermogen maar ach we hebben toch een visakaart🤣🤣. En met wat drank op is het ook nog gelukt te pinnen. Lang leve internet, oplossing gevonden. Misschien het personeel in de hotels beter instructie geven? Morgen weer met de trein. Anne we zullen foto's maken!!! En Jennie, deze dag gaat in een laatje, vooral hoe je geld moet pinnen. Omg, lijkt net alsof we nooit buiten Urmond komen👋👋

Geschreven door Travelers.reisverhalen