Dat was een tegenvaller vanmorgen, 13 graden. Lange mouwen en jasje aan om buiten te ontbijten. De tafeltjes staan in een soort van veranda. @Ankie: het is inderdaad idyllisch hier, zowel de accomodatie als de omgeving. Het gebouw stamt uit de 17de eeuw, het lijkt alsof van de stallen de kamers gemaakt zijn. Het doet Victoriaans aan. We zouden het zelf nooit uitgezocht hebben maar het heeft sfeer. Op de website staat: minimalistisch design, antieke meubels gecombineerd met Arabische invloeden. Wij ervaren het als in alle eenvoud ook luxe. Er ontbreekt niets bij het ontbijt en heel gezellig om buiten te zitten.De sinaasappel komt vers van de boom, te gek. In het vorige hotel een heel ongezellig restaurant, hier het tegenovergestelde. We zitten midden in een natuurgebied in het hart van het eiland en gaan dan ook op pad om wat bijzondere dingen te zien.@Hannie met rugzakje 😛met noodrantsoen want iets te eten vinden is niet simpel. @Telka jij zei het al maar ik kon me er geen voorstelling bij maken. Om 10.00 uur zitten we in de auto. Ons eerste doel is roque Nublo, een monoliet in het vulkaan landschap op ongeveer 1850 meter hoogte, geologisch symbool van Gran Canaria. Alleen al de autorit ernaar toe biedt adembenemende uitzichten. De rots is 80 meter hoog, het pad ernaar toe beneemt ook onze adem. Het is er druk,volop toeristen. Dat kun je aan de kleding zien: blote benen, slippertjes en koude gezichten omdat ze niet genoeg aan hebben. Ha, wij
vier lagen en de wandelschoenen. De wind snijdt in onze gezichten en het rotsachtige pad eist alle aandacht op. We lopen niet helemaal naar boven,toch wat link. De tocht naar beneden duurt een drie kwartier waarna we weer met de auto verder gaan naar Cruz de Tejeda. Een panoramische route die in een halve cirkel om een reusachtige erosiekrater loopt en door bosjes met dennen. Bij het staatshotel kunnen we op het panoramaterras iets eten. 12 graden en de zon schijnt. Daar gaan drie laagjes kleding uit en genieten we van de zon. We kunnen ons niet voorstellen dat het 12 graden is maar we zitten heerlijk beschut. De tocht gaat verder naar Pico de Nieves, het hoogste punt van het eiland.In de verte zien we de Nublo rots. Jas weer aan en sjaal om, 11 graden. De uitzichten zijn adembenemend, ook bij Pico de Bandama, een vulkaankrater. Dat ligt meer in het oosten en hier is het 21 graden, wat een vetschillen. Uitzicht op Las Palmas.@Marjo en Gé zijn jullie in deze omgeving ook geweest?Moe maar voldaan zijn we rond 17.00 uur terug in het hotelletje waar we gereserveerd hebben voor het avondeten.In een gezellige " huiskamer" zitten we met anderen gezamenlijk aan tafel. Lotte vraagt:"hoe is het eten"? Mwah, middelmatig, niet bijzonder, vooral errrrrg zout🙃. Net als de Amsterdammer aan onze tafel, boh wat een pocher. Met zo iemand ben ik snel klaar, geen fijn gezelschap. Morgen gaan we verder, de derde plek, waar we 3 nachten verblijven en oud en nieuw zullen doorbrengen🖐

Geschreven door Travelers.reisverhalen