Chinezen, je ziet ze overal. Gisteren was dat een uitkomst. Doordat een bus chinezen in het hotel was, werd voor het diner een buffet klaar gemaakt, wij konden daaraan deelnemen. Dus geen tajine!!!!En...jippie...een wijntje erbij. De eerste keer dat we ergens wijn konden bestellen. Gemaakt in Marokko notabene (Meknes). We zitten nog steeds in het woestijngebied en de wind ging vannacht weer stevig tekeer. Onderweg naar de volgende plek is het grijs van opwaaiend zand. De temperatuur is prima, rond 20 gr. de wind is echter heel guur. De omgeving is prachtig. Tijdens de ritten probeer ik de blog bij te houden. Lang leve internet. Jullie lezen onze belevenissen en wij jullie reacties. Dat laatste is voor ons leuk, net alsof jullie er een beetje bij zijn. Vroeger stuurden we een sms-je dat je goed was aangekomen en nu kun je zelfs een tikkie afhandelen😆😆. Vandaag weer een stevige rit van drie en een half uur door het tafilalt gebergte. De verbazing over vanalles en nog wat blijft. Hoe eenvoudig moet het leven hier zijn? Dor, stenen, wind, hele simpele huisjes, transport op ezeltjes of te voet, veel handarbeid. Alleen de hoofdweg is geasfalteerd en voor de rest zijn het landweggetjes of veel belopen paden. Zorgelijk is het plastic dat overal ligt. Dat verspreidt zich gemakkelijk door de wind. De plastic soep is echt een wereldwijd probleem. 🙄Over de helft een koffiestop in een of ander gehuchtje en dan de laatste 100 km. We zien voor ons onbekende verkeersborden: overstekende kamelen, schapen en wervelwind🤭. Maar ook zonnepanelen, waterbekkens en slim gebruik van plastic op de akkertjes die tussen de dadelpalmen liggen. Abdou strikt Jacques om te luisteren naar een verhaal over Mozes. Ik haak snel af .Man hou op met die praatjes en hou je geloof voor jezelf 🙁. Dan arriveren we bij ons hotel , net buiten het dorpje Zagora. Zooooo leuk en gezellig. Alles smaakvol en perfect afgewerkt. Het is 24 gr. De lunch nemen we buiten bij het zwembad, beschut tussen muren. We krijgen een berberomelet, klaar gemaakt in een tanjine!! en daarbij brood en olijven geserveerd. Het echte vakantiegevoel. Zwemmen?Brrr nee. Het dorpje zelf ligt in de Draa river valley en stelt werkelijk niets voor. Wat doen we hier eigenlijk? Een stuk lopen levert ook niet veel op buiten de gasten die je graag in hun winkeltje willen. Bah, bah daar heb ik zo m'n neus van vol. We zien totaal gesluierde vrouwen, zelfs geen opening voor de ogen. Crazy. Ik ben blij dat ik niet hier ben geboren. En dat bedoel ik met rijker thuiskomen van reizen. Je gelukkig prijzen met je leven😍. Op naar de dag van morgen.

Geschreven door Travelers.reisverhalen