Nog een klein weekje te gaan...Na een pizza 🍕🍕 in Little Italy een tochtje in een fietstaxi gemaakt. 🚴‍♂️🚴‍♀️Het is een sport om dat voor een leuk prijsje voor elkaar te krijgen, lukt aardig want er zijn er zoveel dat de concurrentie moordend is. Voor ons is het fun maar ook lekker in de moordende hitte om niet te hoeven lopen. Dat merken we later pas als we zelf de voetjes aan het werk zetten. We lopen weer wat af, gemiddeld 10 km op een dag. 🐾🐾We lopen de walking street in. Allemaal eettentjes, overladen met jongelui. DRUK OMG, WARM OMG.🔥🔥Onder de brug vindt het echte Vietnamese eetleven plaats waar vanalles gegeten wordt, in kleine stalletjes klaar gemaakt. Ook worden er souveniertjes verkocht en vind ik nog 2 toilettasjes. Nu spotgoedkoop, ben ik lekker afgezet bij het vrouwtje op de drakenboot😉. Goed doel zullen we maar zeggen. Raar om de koffers achter te laten en met het hoognodige voor een nachtje op pad te gaan, te meer omdat mister Trung ( heet trouwens Hung, klinkt voor mij allemaal hetzelfde 🤣) niet altijd even duidelijk is en steekjes laat vallen in de organisatie. Ben ik de dagen kwijt Anne? In elk geval geen geluier. Op tijd in bed en vroeg opstaan. Dat laatste gaat vanzelf. Om tien over 8 staat de jeep voor de deur. Onze koffers worden in een busje geladen en naar Hoi An gebracht. Mister Hung had het weer fout, ze blijven helemaal niet bij het hotel achter. In de jeep passen echt alleen 2 kleine rugzakken. Het is een oude Amerikaanse jeep uit de Vietnamoorlog en een onderneming om achterin te komen. Onderweg hebben we veel bekijks. Wat een leuk ding, helaas niet comfortabel....We stoppen bij een Amerikaanse bunker, tevens uitkijkpunt op de slingerweg die we hebben afgelegd. Het is snikheet ☀️☀️en opletten dat we niet verbranden. De lunch krijgen we aangeboden in een dorpje waar we een 94 jarige bezoeken, de dorpschief. Het oude baasje is heel kras, Vietkong krijger en Ho Chi Minh aanhanger. Hij heeft zijn eigen doodskist en tombe gemaakt. Die mogen we bekijken. Jacques mag een verkleedpartij aangaan en ik krijg een python om mijn nek gehangen.🐉 Ook nog de zelfgestookte rijstwijn drinken, sterke troep. Het geheel is een aparte ervaring. Hij speelt nog wat zelfgemaakte muziekinstrumenten voordat we verder rijden. Een uurtje bonken bonken in de jeep tot aan Bho Hoong, een dorpje in de jungle. Daar overnachten we in een simpele maar heel nette en gezellige bungalow.We krijgen een rondleiding in het dorpje. De studente vertelt dat ze alles eten, ook hond, aap en slang. Die laatsten in tijden dat er echt te weinig eten is. Om eerlijk te zijn zou ik slang best willen proeven. We krijgen een demonstratie weven en manden vlechten. De kindertjes hangen om ons heen en willen graag op de foto. Maar niet alleen een demonstratie weven, ik mag het ook zelf proberen. Respect voor de dames want mij lukt het niet. Ondertussen wordt de lucht pikzwart en begint het te regenen. Het valt er met bakken uit. Jammer van ons programma, dat moet aangepast. Geen boogschieten. De gids vertelt dat in de omgeving van Sapa alles is onder gelopen omdat de stuwdam open moest vanwege het vele regenwater. Daar zijn we goed vanaf gekomen maar triest voor de bevolking. Zo meteen gaan we wat kokkerellen, benieuwd wat dat zal zijn.

Geschreven door Travelers.reisverhalen