Na een zalige buitendouche en ontbijt in het zonnetje met de bus naar Trebinje.
De zuidelijkste stad van Herzegovina met mediterraan karakter (216 dagen zon) vlakbij drielandenpunt Bosnië, Montenegro en Kroatië. Heeft weinig te lijden gehad door de oorlog waardoor het oude centrum (kastel genoemd) nog helemaal intact is. Daarlangs loopt de karstrivier Trebisnjica, die grotendeels ondergronds loopt. De stad is met zijn unieke architectuur een van de mooiste steden van Herzegovina. 80 % van de inwoners zijn Orthodoxe Serven, slechts 2% van de bevolking is moslim.
We rijden langs de rivier Trebisnjica (holy river) met houten raderen om het water op te scheppen voor irrigatie van de velden.
De Perovica brug – 1537- (Arslanagic brug): de stenen constructie van deze in de Ottomaanse periode gebouwde brug is uniek vanwege de gestapelde bogen aan de zijkanten en de grote bogen in het midden. Ze was vroeger de enige verbinding tussen de Dubrovnik republiek en Bosnië. Vroeger stond de brug 11 km verder stroomopwaarts, hij werd in 1965 stuk voor stuk afgebroken en verplaatst wegens de aanleg van een stuwmeer. Dat nam 6 jaar in beslag.

In de orthodoxe Herzegovijnse Gracanica kerk, op een heuvel hoog boven de stad ligt het graf van Jovan Ducic (een beroemde Servische dichter) die stierf in de Verenigde Staten en absoluut in Trebinje begraven wou worden. Het duurde 56 jaar voor de bouw kon beginnen en de inwoners plantten in afwachting elk jaar een cipres om hun poëet te eren. De kerk is een kopij (2000) van het Gracanica klooster in Kosovo, als geschenk van Kosovo kregen ze een ronde pilastersteen cadeau uit de oorspronkelijke kerk. In de kerk een muurschildering met afbeelding van de poëet. Velen wensen in deze kerk te trouwen, vandaar dat er ook een muurschildering is gemaakt met de parabel van Jezus die water in wijn veranderde. Vanop de heuvel een mooi uitzicht op de stad en de bergen errond.
Vandaar naar de oude stad, die vroeger een fort van de Turken was. Aangezien velen in de bergen woonden was de communicatie met de soldaten in het fort aan de oevers van de rivier moeilijk: ze gebruikten postduiven en hadden daar en speciaal gebouw voor opgetrokken. Vele straten zijn breed en betegeld met witte steen
Bij het park, aangelegd met het jaarloon van een van de rijke inwoners, staat een mooi monument ter nagedachtenis van de gesneuvelde jongeren in de burgeroorlog. In het park nog een herdenking monument voor WO II. Naast het park, net buiten de stadsmuren staan een heel mooie orthodoxe kerk uit 1908 en een katholieke kerk.
We zien ook 2 moskeeën met een stenen dak, de stenen zijn over elkaar geschoven, de eerste daken met dergelijke bedekking.
De stad is bekend voor zijn wijnproductie. De druif van de zeer lekkere witte zilovka wijn groeit enkel hier in dit gebied. Experimenten met de druif in andere gebieden zijn volledig mislukt.
Om 15 uur zijn we terug aan de camping, die net aan een zwemparadijs gelegen is. We aarzelen geen seconde en betalen met plezier de 15 BM (€ 7,5) per persoon om de rest van de namiddag in het koele water te ploeteren.
Morgen verhuizen we naar onze laatste stek van de groepsreis, het einde nadert.

Geschreven door Tgsvb.reizen