De weergoden zijn ons niet goed gezind. We vertrekken met de jeeps in een vieze motregen richting Lukomir langs bijzonder hobbelige off-road wegen.
Onze eerste stopplaatsen zijn in de bergen rondom Sarajevo waar de Olympische winterspelen van 1984 plaatsvonden. Skipiste, de schans enz.
Dan naar Lukomir, het meest afgelegen dorp in het hoogland op 1469 meter hoogte en 53 km van Sarajevo. Het dorp, met zijn traditionele architectuur, is als hoogste bewoonde dorp ooit in heel Europa uitgeroepen. De stenen huisjes met kersenhouten dakspanten zijn nergens meer te vinden in de wijde omgeving. Al zijn de meeste daken nu gemaakt van platgeslagen olievaten. De inwoners zijn meestal herders en zijn gekend voor hun traditionele hand gebreide kledij. Wij kopen dan ook een paar handschoenen en een houten lepel om de plaatselijke bevolking wat te steunen. De vrouwen dragen nog steeds zelfgemaakte outfits.
Er zijn in het dorp middeleeuwse stecci (graftombes) die dateren uit de 11-13e eeuw. Dit bewijst dat er reeds inwoners waren ver voor het dorp opnieuw opgebouwd werd in 1952. Eigenlijk gaat het hier om een dorp dat pas in 1952 opnieuw werd ingenomene omdat de “old Lukomir” of “Lower Lukomir” in 1978 definitief werd verlaten omdat er te weinig watervoorraad was en de grond niet vruchtbaar genoeg was.
Die stecci grafstenen waren oorspronkelijk versierd met iets dat gerelateerd was met de overleden persoon: hier een zwaard of een kruis? Meestal gaat het om 2 handen die elkaar de hand geven of een ‘high five’ doen. Deze stenen staan in het hele land verspreid op moeilijk bereikbare plaatsen, zo’n 60.000 doorheen het land.
En de hemelsluizen gaan weer eens open. Maar geen nood, we gaan juist genieten van een typische Bosnische lunch in heet plaatselijk restaurantje: een soep, meerdere Bosnische pies, met gehakt, kaas of groente gevuld met rauwe groentjes en een zoet gebak als toetje.
Ondertussen is het weer droog en vertrekken weer hobbel de hobbel naar een volgend dorp waar we een korte wandeling maken tot aan de “slangen rivier”. Alweer heel mooie uitzichten op een prachtig landschap. Hier staan ook massaal veel bijenkasten, de bewoners verkopen honing om wat bij te verdienen.
Onderweg komen we champignon plukkers tegen, dus dat laten we niet aan ons voorbij gaan en we kopen een halve kilo voor de zachte prijs van 7,50 BM (3,75 €) per kg.
We stoppen aan de vermoedelijk oudste moskee uit eind 15e eeuw. De fundamenten zijn gemaakt van oude grafstenen. Er is een legende aan verbonden. Ongeveer 20 jaar voor de burgeroorlog zou een veertienjarige Servische jongen genezen zijn door de imam van de moskee, ondanks het feit dat hij niet tot de islam behoorde. Tijdens de oorlog hebben de Servische troepen het hele dorp Imoljani afgebrand, met uitzondering van de moskee… de commandant bleek nl. de jongen te zijn die de moskee herkende en ze dus wou sparen.
Terug naar de camping waar we de verjaardag vieren van een medereizigster en nadien genieten van een heerlijke champignonomelet.

Geschreven door Tgsvb.reizen