Als plek waar oost en west samenkomen is Sarajevo het kloppend hart van de Balkan en een smeltkroes van oosterse en westerse culturen. Hier vind je in een en dezelfde straat een katholieke, een orthodoxe kerk, een synagoge en een moskee. Na de gruwelijke oorlog zijn de “Sarajevo-rozen” (kleine rode plekjes verf) aangebracht op de stoep als herinnering aan deze angstige tijden. Net voor de kathedraal is nog een originele bewaard in de stoep. Dit is wat achterbleef na een inslag van een mortier.
De ligging tussen de heuvels geeft Sarajevo nu een geborgen karakter, maar ze was catastrofaal tijdens de burgeroorlog omdat de stad vanuit de heuvels heel goed beschoten kon worden door mortieren, kanonnen, snipers enz..
We bezoeken eerst de “tunnel of hope”: een 800 meter lange tunnel die in 1993 werd gegraven door zo’n 300 man gedurende ongeveer 4 maanden tijd. Hij loopt van Butmir het door het Bosnisch leger gecontroleerde gebied naar het belegerde Sarajevo. Hij liep onder de startbaan van de luchthaven, is 1;60 meter hoog, 1 meter breed en ligt 5 meter onder de grond.. Hij begint in de kelder van een woonhuis en loopt tot in de wijk Dobrinja. Hij werd gebruikt om voedsel, wapens en medicijnen de stad in te smokkelen, en gewonden uit de stad te evacueren.
De stad, die volledig omsingeld werd door de Servisch troepen, werd gedurende 44 maanden nonstop dagelijks beschoten. De frontlijn was 60 km lang met zo’n 260 tanks, 120 mortieren enz.. Er was een volledig embargo, ze waren van alle faciliteiten afgesloten, water, elektriciteit enz. Elektriciteit werd opgewekt met de motor van een Fiat voor enkele gezinnen, die er om beurten gebruik van maakten.
Nu nog zie je heel veel gebouwen met kogelinslagen en oorlogsschade.
We rijden naar de Stari grad (oude stad) :
De wijk Bascarsija (het oudste gedeelte van de stad) met kronkelige straatjes met een oriëntaalse sfeer. Er zijn kleine huisjes in Turkse stijl, waar waterpijpen, olielampen en houtsnijwerk staan uitgestald.
Op het Duivenplein staat de Sebilj, een waterbron die in 1753 werd aangelegd door de Oostenrijks-Hongaarse monarchie (huidige opbouw stamt uit 1891). De legende zegt dat als je van het water drinkt je zeker naar Sarajevo terugkomt 😊.
In de Kazandziluk straat vind je prachtig antiek en koperen serviesgoed, met koperslagers aan het werk. De ontelbare lege hulzen die tijdens de 1400 dagen strijd werden achtergelaten worden nu verzameld en bewerkt met mooie tekeningen en verkocht aan de toeristen.
Hier staat ook de Havadze durak Bascarsija moskee uit 1530.
Even verder ligt de Brusa bezistan, een oriëntaalse bazaar met prachtige in 1531 gebouwde hal, overkapt door 6 koepels.
In het straatje het enig oude overgebleven hotel waar vroeger de kamers boven en de stallen beneden waren, nu is het en drukke tapijtenmarkt.

Opgravingen aan de Morica han (caravanserail), dit was een opslagplaats voor reizende handelaars, maar werd in 1879 door een brand verwoest. Nu biedt de overdekte markt het plaats aan restaurants en cafés.
De overgang naar het Habsburgse gedeelte kan niet abrupter zijn, wanneer je over de belangrijkste winkelstraat, de ferhadija, naar het westen loopt. Je komt in een wijk met brede straten met statige gebouwen die aan Wenen en Budapest doen denken.
Gazi Husrev-Beg moskee: het mooiste staaltje van Ottomaans Islamitische architectuur in de Balkan.
We lopen even binnen in de kathedraal en bezoeken het museum Galerija: eerste herdenkingsmuseum in Bosnië Herzegovina om de tragedie op 11/7/95 te herdenken waarbij 8372 mensen het leven verloren tijdens de genocide bij Srebenica. Niet bepaald om vrolijk van te worden ☹
We gaan lekker eten in het oudste restaurant van Sarajevo, dat ongeveer 500 jaar oud is. Tony eet een Sarajevski Sahan (met vlees gevulde groenten), Sabine een Klepe (met vlees gevulde soort ravioli met zure room). Vanop onze plaats hebben we zicht op de minaret met de imam die zijn gelovigen oproept tot het gebed.
Na het lekker eten nog even terug richting moskee waar we een herdenking monument vinden voor de vele tijdens de oorlog vermoorde imams en een mooi zicht hebben de torens van de moskee, de Kurs Umlija en de Ottomaanse klokkentoren.
Op weg naar de de kabelbaan (2;2km lang) komen we voorbij de plaats waar de aartshertog en zijn vrouw vermoord werden, de aanleiding tot WOI, nog even langs de St. Anthony church en een plaatselijke brouwerij Sarajevska Pivara met mooi café.
Met de 2,2 km lange kabelbaan naar Trebevic Mountain (prachtig uitzicht) om het verlaten Olympisch dorp met zijn bobslee route te bezoeken.
Typisch voor de hele reis:
Overal kom je huizen tegen die niet afgewerkt zijn, ze staan nog in baksteen zonder bekleding, maar wel bewoond, of zijn nog half in ruwbouw met een verdieping reeds bewoond en de volgende verdieping nog open zonder vensters. Sommige ruwbouwen zijn reeds overwoekerd door onkruid. Oorzaak: geldgebrek? Gesneuveld? Naar buitenland vertrokken? Onenigheid tussen erfgenamen? Waarschijnlijk een beetje van dit alles.

Geschreven door Tgsvb.reizen