Om 8u30 op weg naar Mauthausen, met een tussenstop in Passau om boodschappen te doen en te tanken. We rijden bijna de hele tijd op mooie baantjes langs de Donau, die trouwens allesbehalve blauw is 😊 Om 12u00 komen we aan en vullen onze magen in de camper op de parking voor we aan het twee en een half uur durende bezoek beginnen.
Het concentratiekamp Mauthausen werd in augustus 1938, vijf maanden na de annexatie van Oostenrijk door nazi-Duitsland, opgezet met als doel een mannenkamp in het Oostenrijkse gebied te realiseren, gevangeniscapaciteit te bezitten voor de geplande oorlog. Het gebied rond Mauthausen was vooral geschikt vanwege de aanwezigheid van graniet, zodat de gevangenen tewerkgesteld konden worden in de plaatselijke steengroeve. Zoals bij de meeste concentratiekampen waren de verblijfs- en arbeids-omstandigheden voor de gevangenen zeer slecht. Gevangenen werden doodgeslagen, opgehangen, of doodgeschoten. Er was een trap van 186 treden vanuit de diepte van de granietgroeve, waar menigeen het leven liet. Zieke gevangenen liet men bevriezen, verhongeren of werden gedood. Bekende beulen waren onder anderen 'das blonde Fräulein' en 'Hans de doder'.
Mauthausen had een gaskamer in een keldervertrek schuin onder het kampbordeel. In dezelfde ruimte bevonden zich twee verbrandingsovens, waarmee de vermoorde gevangenen werden verbrand. Voordat de lichamen van de gevangenen werden verbrand, werden zij op de onderzoekstafel, vlak bij de gaskamers en de ovens, door een arts ontdaan van kostbare protheses als gouden tanden.
Hier zijn gedurende de oorlog 197.464 gevangenen gedetineerd geweest, vanwege hun politieke, religieuze opvattingen of instelling, vanwege hun seksuele geaardheid of vanwege hun criminele verleden of als krijgsgevangene. Meer dan 95.000 mensen werden hier vermoord. De Amerikanen hebben kamp Mauthausen op 5 mei 1945 bevrijd.
Weetje: het exercitiedomein van de SS lag naast de vroegere ziekenbarakken waar zo goed als geen medische verzorging was en waar dagelijks tientallen doden vielen. De SS’ers speelde op die terreinen voetbal met ploegen van de plaatselijke bevolking, die dus wel degelijk geconfronteerd werd met de honderden doden die daar vielen.
Wat verder de steengroeve waar alweer honderden doden vielen door het zware werk, maar ook door de “parachutespringers” (de bijnaam voor de gevangenen die door de SS de afgrond werden ingeduwd). Verder naar het herdenkingspark met monumenten opgericht door de verschillende getroffen landen. Aan de “klaagmuur” werden de vers aangekomen gevangenen uitgekleed, geschoren en de douches ingeduwd.
Het appelplein, waar tot 3 maal per dag de gevangenen in weer en wind in het gelid moesten staan. Daar staan de verschillende barakken voor de gevangenen met primitieve urinoirs en toiletten, als de bureaus van de SS’ers. De verbrandingsovens zijn steeds bezaaid met bloemen. Verderop in het museum een enorme opstelling met de duizenden en duizenden namen van slachtoffers.
De zon steekt zich weg achter de wolken alsof ze zich schaamt voor wat hier allemaal gebeurd is, maar we houden het droog. Om 15u45 komen we aan in de camping, alweer aan de Donau. Nog een drankje in de bistro en dan apero en potje koken.
De wolken laten wel een traantje na het bericht van het heengaan van een goede vriend van onze zoon, die de strijd tegen kanker verloor.

Geschreven door Tgsvb.reizen