Na alweer een regennacht met weinig slaap geven we het op en vertrekken een dag vroeger dan de rest van de groep naar het (hopelijk) zonnige Adriatische klimaat.
Eerste stop Niksic: de op één na grootste stad van Montenegro wat het aantal inwoners betreft. De stad werd achtereenvolgens bezet door de Romeinen, de Byzantijnen en de Ostrogoten, die de stad versterkten voor ze naar Italië vertrokken. Daarna drukten de Ottomanen hun stempel op de stad van 1496 tot 1876, ondanks het verzet van stammen van Herzegovina, de streek waartoe de stad toen behoorde voor ze werd toegevoegd aan Montenegro in 1878.
We bezoeken de Hram sv. Vasilija Ostrokog (kathedraal v/d heilige Basilius van Ostrokog: gigantische kathedraal gebouwd dankzij giften van Russen, net zoals vele gebouwen in Niksic. Nog even langs het centrumplein, de dienst voor toerisme - echter gesloten: het is weekend! - en terug naar de camper.
Onderweg merken we nog maar eens dat de verkeersregels hier enkel bestaan om overtreden te worden: dubbele witte lijn, max 50 km/u, inhaalverbod enz. vragen enkel om in vlammende vaart, liefst in een bocht, in te halen.
We stoppen nog even in Podgorica, het miezelt hier nog wel, maar dan bij 21° C… dat scheelt hem wel ne frak of twee. De stad ligt in de vruchtbare Zetavallei. Er stromen 5 rivieren naar de stad, de grootste de Moraca. De stad dankt haar naam aan de kleine berg (gorica) ten noorden van de stad.
Stara Varos (Oude stad): in de bocht van de rivier Moraca ligt op de zuidelijke oever wat overblijft van de oude stad. Hier herinnert vooral de sfeer die de smalle straten, de moskeeën en de klokkentoren van 18e E (sahat kula) aan het Turkse verleden.
Nova Varos (nieuwe stad): dit is niet de nieuwste stad, want na de WO I werden nog andere wijken gebouwd. Dit stadsdeel ontstond toen de zoon van prins Nikola I Petrovic-Njegos in de jaren 1880 een stadscentrum wilde bouwen met ruimere en rechtere straten. De nieuwe stad is van de oude gescheiden door de rivier Ribnica, die uitmondt in de Moraca. Waar de 2 wijken samenkomen (sastavci) zie je de overblijfselen van een middeleeuwse vesting (ruiny Grodu Ribnica) en een Turkse brug.
Om 16 uur komen we aan in de camping, zalig: geen regen, 20°C, ruime plaatsen, degelijk sanitair en een lekker restaurant op 50 meter. Daar gaan we dan ook eten met het enig koppel dat ons voorbeeld heeft gevolgd. We eten daar super lekken met de nodige wijn overgoten gerechten en genieten van het zwaluwennest waar 4 kuikens regelmatig worden gevoederd door mama en papa zwaluw.
Morgen een rustdag: wassen, genieten van de zee, we-time en vooral de zon!

Geschreven door Tgsvb.reizen