De weergoden zijn ons duidelijk niet goed gezind. We staan op met wat lichte miezelregen en voor de rest van de dag is het wisselvallig zon, regen en wolken.
Om 9u30 komen de minibusjes ons oppikken voor een bezoek met aan het Sutjeska National Park. Dit gebeurt langs hobbel de bobbelwegen met veel putten, verzakkingen en ferme waterplassen. We stoppen op verschillende mooie uitzichtpunten, maar spijtig van de vele wolken die een deel van het uitzicht beperken.
Het is het oudste nationaal park in Bosnië Herzegovina (1962) is 173 km² groot met een 75 meter hoge waterval en heel veel biodiversiteit – habitat van bruine beren, wolven en tal van vogelsoorten waaronder de steenarend.
De foto’s spreken voor zich, Bosnië is een paradijs voor natuurliefhebbers, zelf bij slechter weer.

Als sluitstuk bezoeken we het Sutjeska memorial opgetrokken in 1971 met een ossuarium met 3301 slachtoffers.. In deze regio vond in WOII de slag om Sutjeska plaats (van 15 mei tot juni 1943) . De partizanen van Tito werden omsingeld door de Duitsers, slechts een derde wist te ontsnappen, toch was dit een kantelpunt, Nazi-Duitsland kreeg steeds minder invloed – we bezoeken het indrukwekkend monument, met 363 trappen, ter nagedachtenis van deze gebeurtenis. Aansluitend bezoek aan het gebouw opgetrokken in beton met prachtige, maar beklijvende, muurschilderingen en hele muren met namen ter nagedachtenis van de slachtoffers.
Onderweg vertelt de gids/eigenaar van de camping een bijzonder verhaal:

Onder vele andere bruggen werd ook de gele brug vlakbij het dorpje werd in WOII volledig verwoest door de Duitsers. Na de oorlog besloot Tito om de brug herop te bouwen. Een Oostenrijkse architect stelde voor om de brug met 20 meter te verleggen en beloofde dat op die manier niemand de brug zou kunnen bombarderen. Tito stemde in, de brug werd gelegd en inderdaad… tijdens de burgeroorlog van 1992-1995 werden alle gebouwen en bruggen vernield met uitzondering van deze.
Jaren later kreeg onze gids bezoek van de zoon van die architect. Hij vertelde dat hij toendertijd 9 jaar in Foca gewoond heeft tijdens de bouw en dat hij, toen zijn vader Alzheimer kreeg, teruggekomen was om de brug nog eens te bezoeken. Nu deed hij hetzelfde met zijn zonen, want hij krijgt zelf ook Alzheimer.

Op de weg terug komen we een koe en kudde schapen tegen op de weg.

Terug naar de camping waar we getrakteerd worden op een typisch avondmaal: traag gegaarde varkenshesp met vele groentjes en patatjes.

Geschreven door Tgsvb.reizen