Het heeft heel de nacht geregend. We zijn al blij dat we niet in de drassige grond blijven steken bij het vertrek richting Montenegro.
In de motregen trekken we verder, langs de “rode” banen van Bosnië (gaten, stenen, koeien, schapen, weggespoelde stuken baan) maar van zodra we de grens bereiken en over een legerbrug met planken vloer de grens naar Montenegro oversteken rijden we op een net nieuw aangelegde baan met ongelooflijke landschappen. Gelukkig hebben we af en toe toch een opklaring waardoor we de vergezichten kunnen bewonderen. We rijden door de kloof van Piva, langs een stuwmeer, door de vele tunnels (de ene al langer dan de andere en de ene al rechter dan de andere kromme) en stoppen in Pluzine. Korte wandeling langs de rivier en een in aanbouw zijnde orthodoxe kerk. In een veld ernaast staat het vol bijenkorven.
Verder langs Donje Brezna (panorama) en Mokro waar we de typische berkenhouten daken zien. In Savnik rijden we over de rivier Bukovica.
We komen aan in Zablijak, deze stad ligt in het hart van het Durmitor gebergte op een hoogte van 1450 meter en is de hoogstgelegen stad in de Balkan. In de 2e WO werd ze bijna volledig van de kaart geveegd. Nu uitgegroeid tot grootste skioord van Montenegro. Uitvalsbasis voor bergwandelingen. We doen er wat boodschappen en trekken naar de camping op zo’n 2 km van het stadje. De camping is nogal rudimentair ingericht, de hemel houdt het op 50 tinten grijs, de miezelregen blijft ons achtervolgen, de temperatuur is gedaald tot 9°C. Dus, soep maken om op te warmen en de van thuis meegebrachte schotel konijn met krieken verorberd.

Geschreven door Tgsvb.reizen