Om 9u00 met de bus naar Sao Bente do Mato waar we een kurkfabriek bezoeken. Kurkeiken kunnen pas als ze ongeveer 35 jaar oud zijn voor het eerst ontschorst worden. Daarna kunnen ze om de 9 jaar opnieuw een beurt krijgen. De eerste ontschorsing brengt enkel kurk van zeer slechte kwaliteit op, die enkel kan gebruikt worden om te verpulveren en tot vloerbedekking om te vormen. De 2e oogst is van iets betere kwaliteit, maar pas vanaf de 3e is de kwaliteit voldoende voor fijnere verwerking.
Na de oogst moet de schors eerst enkele maanden drogen, dan wordt ze gekookt in water om op te zwellen en dan komt ze vanzelf recht. Pas dan worden de verschillende kwaliteiten geselecteerd. Enkel van de beste kwaliteit kunnen wijn en champagnekurken gemaakt worden. En alles is handarbeid.
We rijden verder naar Estremoz, een dorpje met nog heel wat ommuring. We bezoeken een oud klooster met nogal wat azulejos, dat nu dienst doet als stadhuis. Het valt op dat we in de streek van de marmer zitten, zelfs de bestrating bestaat uit marmer, de grote fontein is ommuurd met marmer, overal zie je marmer alsof het gratis voor niks is.
We rijden verder naar Vila Viçosa, alweer een stadje met een ommuring. Hier bezoeken we het marmermuseum dat naast een gesloten marmerontginning ligt. We krijgen wat meer informatie over de ontginning ervan. Om het marmer los te maken wordt er een horizontaal en een verticaal gat gemaakt, net voldoende om een man in te laten zakken met zijn hoofd naar beneden. Die moet de zaagkoord met diamanten onderaan het verticale gat oppikken om zo de blok door te zagen. Dan wordt er een “kussen” van metaal in de zaagsnede geschoven en onder hoge druk opgeblazen met water om zo de blokken vrij te krijgen. In het museum zien we een mooi beeld van een Japanse krijger dat uit 1 groot blok marmer werd gehouwen.
We gaan eten in een restaurant in een parkje, waar ook de bankjes in marmer zijn uitgehouwen. Het kan duidelijk niet op. We eten lekkere kaasjes en olijven en sardienenpasta als voorgerecht, dan soep, kip en een soort flan karamel als toetje, dat alles overgoten met een lekkere Alentejano wijn.
We bezoeken ook het paço ducal van de hertogen van Bragança uit de 16 e eeuw.
Om 18 uur terug thuis. Minder leuke verrassing, de schelpjes die we gisteren gekocht hadden om vanavond een pasta vongole te maken zijn duidelijk niet meer voor consumptie vatbaar ☹. De hele camper en ijskast ruiken naar vis. Alles in de vuilbak gekiept en Tony neemt het op zich om de ijskast volledig uit te kuisen. Het avond eten schiet erbij in, maar gezien de meer dan uitgebreide maaltijd van deze middag is dat zeker geen probleem… in tegendeel.

Geschreven door Tgsvb.reizen