Ik ben vroeg wakker vandaag. De klok is een uur naar voren gegaan vannacht dus ik lig om 6 uur al te draaien. Een uur later, zo even na zevenen is Ran ook wakker dus we gaan er maar uit. We weten niet precies hoe laat we eigenlijk konden ontbijten dus we schatten maar een uur of 8. Als we naar het restaurant lopen is alles nog dicht. Er lopen meer mensen verbaasd omheen. Als we naar de receptie lopen blijkt de kok ziek te zijn en er wordt verteld dat we nog een kwartiertje moeten wachten en ze dus wat later zijn. We ontbijten dus zo even voor half negen. Het is weinig bijzonders. De ellende is compleet als er ook nog twee Franse stellen met samen 6 kleine kinderen binnen komen…We zijn er snel klaar mee. Terug naar kamer en sportkleding aan. Ik ga de trail lopen. Ze noemen hem hier de trail of the headlands. Zes kilometer lang langs de kust/ rotsen. Ran is er niet echt heel erg blij mee, ik beloof hem niet op de kant van de rotsen te gaan staan en zet mijn life tracking aan zodat hij kan zien waar ik ben/ loop. Hij zet me af aan het begin van de trail en haalt me weer op aan het einde, in Carvoeiro. Het is top wandelweer vandaag. Graadje of 20 en een klein windje. Niet te warm dus. Ik heb wat filmpjes gekeken op you tube en het is echt niet heel erg spannend allemaal. Ze zeggen dat je er twee uur over loopt. We gaan t zien. De route is prachtig. Over hoge kliffen, soms daal je wat af naar beneden en dan is het even oppassen geblazen waar je je voeten zet, dan weer klimmen naar boven en dan weer stukken vlak. Er staan keurig hekken waar het wat stijl en gevaarlijk is. De route is uitgezet met palen die je kunt volgen. Soms is het even zoeken, maar over het algemeen is het allemaal erg duidelijk. Ik passeer verlaten strandjes, zie vissers met hele lange draden helemaal van de klif af vissen vangen. Ik ben helemaal in mijn hum, lekker bewegen in het zonnetje, beter kan het niet worden vandaag. Ik hou Ran keurig op de hoogte als ik weer een kilometer erop heb zitten en bel hem halverwege dat het prima gaat en hij zich echt geen zorgen hoeft te maken. Vooral in het begin en einde lopen ook genoeg mensen. In het midden is het wat rustiger en zijn weinig mensen te zien. Het uitzicht is echt adembenemend. Wat een feest om hier te hiken! Het laatste stuk is wat gek en je komt helaas niet uit op het strand van Carvoeiro maar een stuk ervoor. Ik bel Ran na 1.5 uur en zeg dat ik er ben. Hij is al in Carvoeiro en pikt me 10 minuutjes later op. We parkeren de auto en pakken de stepjes uit de auto en crossen een stukje door Carvoeiro. Het is een leuk dorpje met kleine huisje. Het is gezellig druk met veel terrasjes. Geen hoogbouw. We drinken wat op een terras, gaan terug naar de auto en rijden een stukje verder naar Armacāo de Pera. Daar is wel veel hoogbouw. Afschuwelijk dorp maar we vinden wel een lekker plekje bij een klein strandtentje. Daar eten we een prima bife a portuguesa (beef met een ei erop en aardappeltjes eromheen). We zitten lekker in het zonnetje met uitzicht op de zee dus niks mis mee! Eindelijk in de zon! Na de lunch rijden we terug naar ons hotel. Ik wil nog even lekker aan het zwembad liggen dus daar vul ik de middag mee. Het is voor het eerst dat ik mijn bikini aan heb. Het zwembad laat ik links liggen, water is echt veels te koud. Ik heb nog niet gezwommen deze vakantie…😳. Misschien straks nog in Spanje. Als het om een uur of 5 echt te koud wordt (er staat een fiks windje noord) besluit ik nog even de gym in te gaan en een rondje te sporten. Zo inspannend was het ook weer niet vanmorgen. Ran ligt toch even te tukken dus prima. Het is een relax dagje met eigenlijk niks, dus ook niet zoveel te schrijven. In de avond rijden we weer naar Carvoeiro. We kijken of Bob nu wel in zijn caféetje is en daar staat de GP vanavond ook aan. We zijn dus om even voor acht uur in Carvoeiro Bar. Bob is er en we kletsen een poosje met hem over zijn leven hier. Hij woont hier nu 5 jaar en het gaat hem goed. Er komt nog een stel bij zitten. Zij wonen hier 9 maanden per jaar. De zomer zijn ze in Nederland. De rest hier. Ze hebben hier een huis, hij bedrijf verkocht en doet niks meer. Beetje luieren aan zijn zwembad….en in de avond in de kroeg zitten. Ach ja..zo kan het ook!! De race is best spannend. Maar we hebben om 9 uur afgesproken bij een restaurantje aan de overkant bij restaurant Galé. Met de race op de telefoon aan kijken we verder en eten we prima. Ik doe weer simpel met een soepje en Ran neemt lamskoteletten. Het eten is prima. Nog even de bar in, laatste drankje en wegwezen. Koffers pakken en morgen weer verder! Op naar de flat in Alicante! Het is ongeveer 830 km. rijden dus we zitten moeten wel een poosje in de auto!
Tot morgen back in 🇪🇸.

Geschreven door Marja.op.avontuur