De allerlaatste dag is aangebroken. Een dag vol vluchten en uiteindelijk reizen terug naar Frankfurt. Eerst staan we, voor ons doen redelijk laat op. Om 6.30 uur spring ik eruit. De rest is al bijna klaar. We ontbijten met de groep en horen voor de laatste keer het gejengel van de moskee. Ik begin er eigenlijk al aan te wennen. Word er zelfs niet meer wakker van als het om 4 uur begint. Het hoort bij dit land, het maakt niet uit waar je bent, altijd hoor je ‘s morgens de moskee. Na het ontbijt staat de taxibus en chauffeur al klaar. We rijden om 8 uur met weemoed weg naar de luchthaven van Lalibela. We rijden door het dorpje. Ik zie een klein grietje lopen en wat heeft ze in haar hand...mijn bellenblaas. Het is het meisje wat ik twee dagen geleden deze bellenblaas heb gegeven. Ik smelt...mijn vakantie kon al niet meer stuk maar nu helemaal niet meer. Ik heb nog steeds spulletjes om uit te delen, pennen en kleurpotloden. Af en toe vraag ik de chauffeur te stoppen en geef nog hier en daar wat weg. Ik ga natuurlijk helemaal niks mee naar huis nemen. Op de luchthaven gaat alles vlot. We hebben zelfs WiFi dus ik kan het verslag van eergisteren eindelijk uploaden. Om 10.00 uur vertrekken we en landen keurig even voor elven op Addis. Deze keer zonder tussenstop dus snel. En ook in Addis staat er weer een reisleider en busje met chauffeur op ons te wachten. Onze bagage, die we hadden achtergelaten in Addis ligt al achterin de bus. We zeggen tegen de gids wat we nog allemaal willen doen/ kopen in Addis en we krossen de hele stad door. We kopen gin (Sabine is gek op gin), ik neem ook maar een fles voor Wim, Wes en Ran mee. We gaan langs een mooie souvenirzaak waar alles “live” gemaakt wordt. Ik koop wat spulletjes en twee mooie handgevlochten manden. We rijden verder naar een kunstenares. Zij had tijdens de pasta party twee schilderijen beschikbaar gesteld voor veiling en we hadden beloofd nog bij haar atelier langs te gaan. Hele aparte mooie sprekende schilderijen. Ik neem een klein schilderijtje mee, typerend voor Ethiopië. Een moeder met kind op haar rug en wil deze op school hangen.
We gaan verder nog naar een sportwinkel. Carola wil een regenjack met Ethiopië erop maar ze vragen er zoveel geld voor dat we het laten zitten. Arim en Werner willen nog t-shirts dus ook dat lukt. Heerlijk zo een chauffeur en gids die je overal heenbrengt. Je springt uit de auto, regelt datgene wat je wil en hop, weer door. We kopen nog koffiebonen. Tussendoor eten we bij een echt traditioneel tentje een salade met van alles erop. Ik zie dat ze daar ook de avocado/ Shake hebben maar bij het zien word ik al niet goed dus die sla ik maar over. ...ik weet nog steeds niet of ik daar zo ziek van ben geworden maar drie keer zou echt teveel zijn. De middag vliegt voorbij. We zagen er allemaal tegenop maar het valt reuze mee. Tegen zessen gaan we naar Piet zijn guesthouse. Hij blijft hier nog een week dus we kunnen in zijn kamer even koffers herpakken en ons omkleden. Top geregeld. En weer heb ik even een goede WiFi verbinding dus ik upload onmiddellijk weer een verslag. We springen weer in de bus en rijden naar Dashen Food, een restaurant waar een tafel voor ons gereserveerd is en waar ook live gedanst/ muziek gemaakt wordt. We krijgen de kaart: en wat staat erop: GEIT! Heerlijk. Piet, Carola en ik nemen natuurlijk geit op houtskool. Het is verrukkelijk! Eindelijk geit, daar had ik al de hele vakantie naar gezocht maar was lastig te krijgen. Connie en Piet dansen nog even mee met de groep, ik word natuurlijk ook gevraagd maar die ronde sla ik even over..😜. Tegen negenen worden we naar de luchthaven gebracht en nemen afscheid van onze loopcoach Piet. We hebben het super gehad met hem al deze dagen. En dan is het door de controle poortjes en is het wachten geblazen. De taxfree is schrikbarend duur. Voor een kleine reep toblerone moet ik plots 10 euro betalen dus die slaan we even over. Ook kun je gewoon bij bepaalde winkels alleen maar met dollars of euro betalen en niet met bir..belachelijk wat een afzetterij hier.

Tegen 23.30 uur begint het boarden en uiteindelijk vliegen we om 00.30 uur weg...
Het zit erop. Ik heb al een afscheidswoordje geschreven in de blog van gisteren dus dat ga ik nu niet meer doen. De laatste dag Addis viel uiteindelijk gelukkig mee. Het blijft een vieze, stinkende stad waar je niet te lang wilt verblijven. Met veel te veel tegenstellingen die je helemaal niet wilt zien. Ik sprak nog tijdens het eten met de reisleider Elias en hij woont in Addis. Hij vertelde me dat Addis steeds meer gaat “vereuropesen”.
Ook hier zie je steeds rijkere burgers komen en jongere kinderen met iPhones lopen. Er wordt ongelofelijk veel gebouwd. Het is eigenlijk één grote bouwput. Alle Social media worden hier langzaam aan steeds belangrijker. Hij zei me: waar ze hier eigenlijk nog in het begin staan van het internet tijdperk is het in Europa eigenlijk al over de top heen. Bij ons gooien mensen hun telefoon/ Facebook weer aan de kant om er niet alleen maar mee bezig te zijn.

Het platteland/achterland zal in Ethiopië niet zo snel meegaan met deze hele vermodernisering. En dat hoop ik ook maar want de puurheid hiervan het mooiste wat we in Ethiopië gezien hebben.

Ik schat zomaar in dat dit niet de eerste en de laatste trip is geweest naar dit prachtige reusachtige land!

Leuk dat jullie mij gevolgd hebben. Ik vond het heerlijk om alle verhalen vast te leggen xxx

Geschreven door Marja.op.avontuur