Het was laat gisterenavond, of beter vannacht. Doordat we nog gingen kijken om half twee ben ik ijskoud geworden. Half drie lig ik er eindelijk in. Maar slapen lukt voor geen meter. Ik lig te rillen in mijn bed en kan niet warm worden. Nog een deken eroverheen helpt zelfs niet. Ik zie de klok van 3.45 uur en bedenk me dat ik morgen om 9 uur een sneeuwschoen wandeling moet maken. Help…ik moet echt gaan slapen. Ik denk dat ik uiteindelijk om een uur of 4 in slaap val, de wekker gaat om 7.30 uur. Ik voel me moe en nog lang niet uitgeslapen natuurlijk maar ik heb geen keus, hup! Eruit!! Ik zit nog half slapend aan de ontbijttafel. Ran heeft minder last van korte nachten. Die is het wel gerend. Dagmar en Jesse zitten naast ons en zien er ook niet bijster fit uit 🤨. Ik werk een broodje met Nutella naar binnen en ga terug naar het huisje. Moeten we nou echt dat hele dikke pak aan als we gaan wandelen met die sneeuwschoenen? Het sneeuwt wel. De kou valt vanmorgen mee het is -8 graden. Ik besluit om mijn eigen skibroek aan te trekken en goede jas en niet me in dat hele pak te hijsen. Het is zwaar en niet handig voor een wandeling denk ik. Ran blijft in het huisje. Wandelen is niet direct zijn hobby dus die gaat de sauna in. Als ik bij het verzamelpunt kom staan daar al veel sneeuwschoenen klaar en stokken. De groep is een man of 12. Weer hele andere mensen dan waar we gisteren mee waren. Jammer genoeg loop “lampje” wel mee…hij doet zijn naam eer aan want natuurlijk heeft hij zijn lampje op zijn hoofd (samen met zijn vrouw) vol aan. We krijgen instructie van een jonge gast. Hij lijkt een Fin, lange blanke jongen met rossig haar en een rode baard. Soort van Viking. Hij blijkt een Belg uit Brussel te zijn. We gaan even voor half tien op pad. De sneeuwschoenen zitten prima. De achterkant komt als je loopt omhoog dus het wandelt prima. Eigenlijk beter dan met je gewone schoenen. Je hebt ook goede grip want er zitten soort spikes op de onderkant. We lopen een stuk bergopwaarts. “Lampje” loopt met zijn vrouw achter me. Ik heb het gevoel dat er constant een auto achter me staat/ rijdt. Het wordt schemerig dus die lampen zijn echt niet nodig en ik vind het een verstoring van de mooie serene wandeling. Ik besluit op een gegeven moment aan hem te vragen of hij het een probleem vindt het lampje uit te zetten. “Ja” krijg ik als antwoord …ok…jammer maar jullie krijgen meteen een indruk hoe deze man is….het lampje gaat dus ook niet uit 😡. We lopen verder. De omgeving is werkelijk prachtig. Het is winter wonderland op zijn best. Zeker omdat het vannacht en nu nog sneeuwt. We lopen nog een stuk bergopwaarts. Best pittig maar het tempo is gelukkig niet zo hoog. Er loopt ook een Belgisch gezin mee. Een onderstel met drie grotere kinderen. Een jongen van 18 is lichamelijk beperkt (iets met spierspanning die niet goed is) en loopt met een been: voet niet goed. Hij wilde perse mee zegt moeder en ze hoopt dat niemand “last” van hem heeft qua tempo. Uiteraard hoor je niemand (zelfs mijn grote vriend niet). Het eerste uur loopt iedereen goed door. Als we bijna bij base camp zijn (ca 4 km) krijgt de jongen het moeilijk. We moeten veel stoppen. Er komt tijdens de tocht ook af en toe een sneeuwscooter met aanhanger langs en als je wilt stoppen dan kun je instappen. De jongen wil door, een enorme wilskracht heeft hij. Zijn ouders praten op hem in om door te zetten. Hij huilt en heeft het zo moeilijk….We moeten nog 500 meter. Het is ontroerend om te zien. Ook de reisleider praat op hem en steeds na een stop gaat hij toch weer verder. Ook als de scooter langs komt stapt hij niet in. Ik wordt er ook door gepakt. Al wandelend praat ik nog met de moeder van de jongen. We komen langzaam aan bij base kamp en daar staat de sneeuwscooter op de jongen te wachten. Er brandt weer een haardvuurtje en we krijgen warme choco thee of koffie en een lekker koekje. Dat hebben we zeker verdiend. Na een half uurtje zakken we de berg af terug naar de lodges. Het was een prachtige tocht. Ik vond het heerlijk. Vooral de rust, de natuur, de stilte, gewoon helemaal niks,’behalve sneeuwbomen, een witte wereld, kampvuurtjes…back to basic…ik hou ervan…fantastisch.
We zijn om 11.45 uur terug. Ik loop naar het huisje en daar zit Ran lekker te chillen. Hij is in de sauna geweest en heeft nog wat geslapen (hij wel 😉). We lopen naar het restaurant waar de lunch klaar staat. Iets met aardappels. Ziet er niet best uit dus die slaan we even over. We nemen wat salade en moeten om 13.00 uur alweer bij de volgende activiteit zijn. We hijsen ons in de pakken want die hebben we vanmiddag wel nodig op de sneeuwscooters. We krijgen goede helmen met vizier ervoor. We krijgen uitgebreid instructie van een Fin. We zijn maar met drie scooters. Een dame die alleen reist, wij en wat denk je….”lampje” natuurlijk met zijn vrouw 🙄. Wtf die man zit werkelijk in exact hetzelfde schema als wij. Gelukkig past zijn lampje niet op zijn helm anders had hij hem er zeker opgezet. Ran begint met rijden. Het zijn mega grote apparaten. Ik zit eigenlijk wel prima achterop maar op het bevroren meer gaan we wisselen. Ik vind dat ik het toch gedaan moet hebben dus ga rijden. Best spannend vind ik het. Je moet in de sporen van je voorganger blijven rijden. De dame alleen zit voor ons, daarvoor natuurlijk de Fin en achter ons lampje met zijn vrouw. Er sluiten uiteindelijk nog twee aan die ergens anders vandaan komen (Fransen). Op het meer rijd ik, het stuurt best zwaar en door de skies onder dat ding ben je constant een beetje aan het “zoeken” om in het spoor te blijven. Ik rij nog zeker een half uur, mijn maximale snelheid is zo een 33..ik durf amper om me heen te kijken en ben alleen maar gefocust op wat er voor me gebeurt. Dan maken we een stop en wisselen we weer. De snelheid gaat omhoog. Ik zit prima achterop heb ik besloten. We maken een stop naast een ander groot bevroren meer. De Fin maakt een vuurtje en we krijgen weer een mierzoet warm bessendrankje. Ik sla over en drink alleen wat heet water. Natuurlijk weer een koekje erbij en na een krap half uurtje gaan we verder. Lampje houdt zich gelukkig koest. En dat is wel even fijn want ik kan niet meer zoveel hebben van deze irritante gast. We rijden terug naar de lodges en aan het eind wordt er nog even flink gas gegeven. De dingen kunnen niet harder dan 44 dus ik vind dat snel genoeg. Ik laat Ran ook rijden. Het was voor mij genoeg geweest dat half uurtje. Zelfs achterop slaak ik af en toe kreetjes als je de scooter weg voelt glijden door de sneeuw. We zijn om even voor vieren weer terug en drinken wat in het restaurant waar de rest van de groep ook zit. Het is gezellig en er blijkt volgens de app toch weer een kans op Noorderlicht op het meer vlakbij. We besluiten met zijn allen (man of tien) te gaan kijken en nemen de fles Jägermeister mee die Dagmar en Jesse bij ons had laten staan. We halen glaasjes in het restaurant en gaan naar het meer. Daar wordt een schnaps gedronken met de groep en een foto gemaakt. Helaas geen Noorderlicht te zien maar gelukkig hadden we die gisteren al te pakken. We horen dan “lampje” vanavond een auto heeft gehuurd om op zoek te gaan naar Noorderlicht. Hij had natuurlijk onze foto’s gezien en hoorde dat wij er met de auto heen waren gegaan en dacht dat doe ik ook even…we hoorden vandaag dat hij het niet gezien heeft….
Na een half uurtje op meer zijn we weer teruggegaan naar de lodge. We kleden ons om, ik schrijf mijn verslag van gisteren en om 19.00 uur sluiten we aan bij het diner. De groep wordt steeds hechter en gezelliger. Leuk om te zien. Zoveel verschillende mensen die na twee dagen een leuk gezelschap zijn (op enkele na dan).
We krijgen een geitenkaas salade (spannend..) en daarna soort rendier gehakt met champignons (is droog en niet zo een succes) en patat. Ach het eten is ok, niet hoogstaand maar dat hebben eigenlijk altijd in dit soort restaurants waar iedereen hetzelfde krijgt. Ran is ondertussen op zoek naar een pizzeria maar of iets anders te eten in de buurt maar alles sluit hier vroeg in de avond. We bestellen op advies van Jessie nog wat patat en dan is het goed. We horen ondertussen dat er weer kans is op Noorderlicht maar ik ben er klaar mee. De rest gaat weer naar het meer. Wij gaan terug en duiken de sauna in. Op tijd naar bed want ik lig eraf….
Wederom een prachtige dag, weer genoten van natuur en omgeving en de activiteiten. Morgen nog een laatste dag die we zelf gaan invullen.
Wordt vervolgd!! Tot morgen en we wensen iedereen vanuit hier een hele fijne jaarwisseling!! Wij zullen tegen twaalven of met thuis zijn of elkaar in de auto gelukkig nieuwjaar wensen (is weer eens wat anders…😉).

Geschreven door Marja.op.avontuur